سنجش و ارزیابی مطلوبیت فضاهای شهری برای کودکان در پارک های واحد همسایگی(نمونه موردی پارک های سعدی ،ارمغان و ارکید ارومیه)

طراحی بوستان های واحد همسایگی به عنوان بخشی از فضای سبز شهری، از موضوعات مهم در طراحی و برنامه ریزی شهری هستند.فضاهای عمومی شهری بخصوص بوستان ها به دلیل ایجاد تعاملات اجتماعی میان شهروندان واجد اهمیت هستند تا بتوانند زمینه حضور تمامی افراد جامعه به ویژه کودکان را فراهم نمایند.تحقیق حاضر سعی در بررسی و شناسایی شاخص های مورد نیاز در مطلوبیت پارک های واحد همسایگی و همچنین سنجش میزان مطلوبیت پارک ها برای کودکان است.روش مورد استفاده در این مقاله، روش توصیفی _تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای،اسنادی و بررسی های میدانی میباشد .در این مقاله سعی شده از روشهای مشارکتی مانند پرسشنامه و چک لیست استفاده شود .جامعه آماری در این پژوهش شامل کودکان ساکن در محلات سعدی،بهداری و 8شهریور بین سنین 7 تا 13سال تمام است..تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از پرسشنامه ها و چک لیست ها نیز با استفاده از مدل تصمیم گیری چند معیاره و با استفاده از نرم افزار TOPSIS انجام شده و رتبه بندی شده است .نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که اکثر معیارها ازحد ایده آل مثبت به یک اندازه فاصله دارند و فاصله آنها بین صفر تا 0.1می باشد .در رتبه بندی نهایی بوستان ارکید در رتبه اول قرار گرفته است که مطلوب ترین بوستان است .همچنین بوستان سعدی رتبه3را کسب کرده که نامطلوب ترین بوستان می باشد.

Keywords:

فضاهای شهری , پارک واحد همسایگی , زمین بازی کودکان , TOPSIS