بررسی رابطه میان ویژگی های شخصیتی و استراتژی های خود - رهبری (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه اصفهان)

مقدمه: خود - رهبری به عنوان فرایندی توصیف شده است که افراد به وسیله آن خودشان را هدایت کرده و به خود انگیزه می دهند تا در مسیری دلخواه رفتار کرده و کارهای خویش را انجام دهند. تاکنون خود - رهبری در بسیاری از زمینه ها به صورت موفقیت آمیز مورد استفاده قرار گرفته است. یکی از زمینه هایی که به نظر می رسد با مهارت های خود - - رهبری ارتباط داشته باشد، ویژگی های شخصیتی افراد است. هدف از این پژوهش بررسی رابطه میان پنج عامل بزرگ شخصیت (برون گرایی، توافق پذیری، گشودگی، وظیفه شناسی و روان رنجوری) و خود - رهبری در میان دانشجویان دانشگاه اصفهان بود. روش: 207 دانشجو به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، در این پژوهش شرکت کردند. ابزار پژوهش پرسشنامه خود - رهبری هاوتن و نک و پرسشنامه مدل 5 عاملی شخصیت جان و همکاران بودند. داده ها به وسیله ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: نتایج نشان داد که خود - رهبری با برون گرایی رابطه معناداری ندارد ولی با توافق پذیری، گشودگی، وظیفه شناسی و روان رنجوری رابطه ای معنادار دارد. همچنین با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه مشخص شد که متغیرهای پیشبین (ویژگی های شخصیتی) قادرند تغییرات متغیر ملاک (خود - رهبری) را به طور معنی داری پیشبینی کنند. بحث و نتیجه گیری: یافته های این پژوهش می تواند نقش موثری در ادبیات مربوط به خود - رهبری و شخصیت داشته باشد. نتایج به دست آمده میتواند در برنامه ریزی برای آموزش مهارت های خود - رهبری به افراد مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

خود - رهبری , استراتژی های رفتار - محور , استراتژی های پاداش طبیعی , استراتژی های الگوی تفکر سازنده , مدل پنج عاملی شخصیت