کفایت در عقد نکاح از نظر فریقین

کفایت در نکاح، مماثلت، هم شانی و همتابی زوجین در برخی امور است. در مورد مصادیق و معیارهای کفایت در نکاح، میان فقهای امامیه و نیز اهل سنت اختلاف نظر وجود دارد. مشهور فقهای امامیه، ملاک کفایت و هم شانی زن و مرد را اسلام و ایمان به معنای اعتقاد به امامت ایمه دوازده گانه علیهم السلام می دانند، چنان که از دزدگاه گروهی دیگر، تنها اسلام به معنای عام آن، شرط کفایت است. برخی هم آن را عبارت از اسلام، ایمان و توان پرداخت نفقه دانسته اند. اما اکثر فقهای عامه، علاوه بر تساوی زوجین در اسلام، نسبت حریت و حرفه، تساوی زن ومرد از حیث سلامت و عیوب مجوز فسخ نکاح را از معیارهای کفایت تلقی کرده اند. مقاله حاضر درصدد پاسخ گویی به این سوال است که حقیقتا چه اموری می توانند مصادیق کفایت در نکاح در دین مقدس اسلام باشند با بیان دیدگاه ها و ادله فقهای امامیه و اهل سنت و نقد آنها این نتیجه بدست می آید که غیر از اسلام به معنای عام آن، هیچ معیار دیگری در کفایت شرط نیست. اموری مثل نسب، حریت و شغل، از دزدگاه مذاهب چهارگانه شرط لزومند نه شرط صحت نکاح، و از دیدگاه فقهای امامیه، نه شرط لزومند و نه شرط صحت.

Keywords:

کفایت زوجین , شرط صحت نکاح , شرط لزوم , هم شانی , اسلام , ایمان