بررسی تاثیر خصوصیات زمین شناسی مهندسی سنگ دانه ها بر تراکم پذیری

تراکم پذیری یکی از روش های بهسازی زمین به شمار می آید که کاربرد گسترده ای در بسیاری از طرح های عمرانی و زیربنایی دارد. عوامل متعددی در تراکم پذیری خاک تاثیر دارند که می توان به میزان انرژی تراکم و نوع مصالح خاک اشاره کرد. در جایی که مصالح خاکی مورد نیاز برای اجرای برخی طرح های عمرانی در دسترس نباشد می توان با خرد کردن سنگ و تولید سنگ دانه آنها را به عنوان مصالح جایگزین مورد استفاده قرار داد. جنس ریز سنگ دانه ها به ویژه ترکیب کانی شناسی و بافت می توانند به عنوان عامل تاثیر گذار در تراکم پذیرینقش موثر داشته باشند. جهت ارزیابی تاثیر جنس سنگ دانه ها در تراکم پذیری، در این مقاله از ده نمونه سنگ با خصوصیات سنگ شناسی متفاوت مصالح سنگ دانه تهیه گردید و آزمایش پروکتور استاندارد بر روی آنها انجام پذیرفت. نمودارهای تراکم ترسیم شده از نتایج به دست آمده، حالت های متفاوتی از رفتار تراکم پذیری را نمایان می سازند. نتایج به دست آمده نشان داده است که مصالح تولیدی از سنگ های نیمه سخت با ترکیب کانی شناسی متفاوت مانند شیل، اسلیت و ماسه سنگ قرمز بیشترین تراکم پذیری را دارد. تاثیر افزایش درصد رطوبت در تراکم پذیری مصالح تولیدی از سنگ های بلورین و سیلیکاته مانند گرانیت، آندزیت، بازالت و ماسه سنگ کوارتزیتی محدود است. خردشدگی مصالح سنگی توف در حین عمل تراکم، زیاد و تراکم پذیری خیلی کم است و در نتیجه برای رسیدن به تراکم حداکثر، درصد رطوبت بهینه خیلی زیادی لازم دارد. مصالح تولیدی از سنگ آهک سخت تراکم پذیری نسبتا مطلوب داشته و افزایش درصد رطوبت، تاثیر مستقیم در تراکم پذیری آن دارد. در مقابل، این ویژگی در تراکم پذیری سنگ دانه های تولیدی از تراورتن ناچیز است.

Keywords:

خاک , منحنی تراکم , پر کنتور استاندارد , کانی شناسی , رطوبت بهینه