سنجش و شناسایی شاخص های پایداری اجتماعی حمل و نقل شهری در شهر اهواز

هدف اصلی مطالعه حاضر سنجش و شناسایی شاخص های پایداری اجتماعی حمل و نقل شهری در شهر اهواز است که دو هدف فرعی شناخت عامل ها (شاخص های اصلی پایداری اجتماعی حمل و نقل شهری و سنجش اولویت این شاخص ها در شهر اهواز دنبال شده است. در این راستا، روش شناسی پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده است که از روش پیمایشی به صورت ابزار پرسش نامه برای گردآوری داده ها استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان شهر اهواز هستند که برای انتخاب جامعه نمونه از بین آنها از روش های نمونه گیری خوشهای چند مرحله ای و تصادفی ساده استفاده شده و سپس با استفاده از فرمول عمومی کوکران، 322 نفر انتخاب شده اند. جهت تحلیل داده ها نیز متناسب با اهداف پژوهش از آزمون های آماری تحلیل عاملی و T در قالب نرم افزار SPSS استفاده شده است. برابر با نتایج به دست آمده از تحلیل داده های پژوهش، نخست بر مبنای تحلیل عاملی متغیرهای 20 گانه پژوهش و بر مبنای متغیرهای بارگذاری شده، 3 عامل امنیت اجتماعی با درصد واریانس 0 / 32، رفاه اجتماعی با درصد واریانس 0 / 21 و عدالت اجتماعی با درصد واریانس 0 / 36 و مجموع واریانس تجمعی 0 / 89 به عنوان شاخص های اصلی پایداری اجتماعی در حمل و نقل شهری اهواز شناسایی شدند و سپس، تحلیل میزان اولویت شاخص های اصلی شناسایی شده از دیدگاه شهروندان بر مبنای تحلیل آماری نشان داد که شاخص یا عامل عدالت اجتماعی با میزان اختلاف از میانگین پایین 0 / 0452- دارای وضعیت نامناسبی از لحاظ پایداری اجتماعی در حمل و نقل شهری در اهواز بوده و به طور متقابل از اولویت بیشتری نسبت به دو شاخص دیگر برای دستیابی به پایداری اجتماعی در حمل و نقل شهری اهواز را داراست.

Keywords:

حمل و نقل پایدار , پایداری اجتماعی , شاخص ای پایداری , شهر اهواز