مسایل و راهکارهای توسعه مدیریت مشارکتی آبیاری(مطالعه موردی شبکه آبیاری سد بورمانک)

نرخ سالانه رشد اراضی فاریاب که طی سال های 1960-1970 از 2 در صد تجاوز کرده بود، امروز روند رو به کندی گذاشته و یک رقم متوسط 0/8 درصد رسیده است. طبق آمار سازمان غذا و کشاورزی (1997-FAO) سهم کشاورزی فاریاب در تامین غذای جهان الزاما باید از 34% در حال حاضر به 45% در سال 2020 افزایش یابد. نیل به چنین هدفی اساسا به راهی که برای مدیریت آب در بخش تحت آبیاری انتخاب شده بستگی دارد. چرا که در سطح جهان بیش از 70% از منابع آب موجود به مصرف آبیاری می رسد. این بررسی از طریق اجرای کارگاه های PRA برای شناخت نظام های موجود مدیریتی در روستاهای محدوده مورد بررسی، گروه های اجتماعی و جایگاه و نقش آنان در تصمیم گیری و امور آب و خاک در اراضی کشاورزی، شناخت ارتباطات اجتماعی و مسایل جاری مدیریتی در تعامل با مسایل فنی ساخت و بهره برداری شبکه آبیاری انجام شده است. این تحقیق نشان داده است که اگرچه توافق نامه های فنی مابین تشکل ها و بخش دولتی، در بسیاری از موارد کارساز بوده و چندان نیاز به مواد جدید قانونی نیست، لیکن در ارتباط با اخذ و هزینه کردن آب بها، توافقات مابین و ضمانت اجرایی کافی برخوردار نمی باشد. لذا بهتر است که قبل از هر اقدامی، تکلیف دریافت و هزینه کردن آب بها بین سه عنصر مدیریت شبکه آبیاری، متناسب با سهم مسیولیت ها و وظایف آنها روشن شود. همچنین نتایج این تحقیق نشان داده است که با سازماندهی آب برتن در محدوده زیر سیستم ها (هر بلوک آبیاری) و شرکت های خصوصی در بین زیر سیستم ها، تامین کننده سایر ابعاد مدیریت غیردولتی شبکه ها در جهت شکل گیری مدیریت مشارکتی شبکه های آبیاری خواهد بود.

مسایل و راهکارهای توسعه مدیریت مشارکتی آبیاری(مطالعه موردی شبکه آبیاری سد بورمانک) Keywords:

مدیریت مشارکت مدار آبیاری , بهره برداری , بورمانک