نقش هسته پاراونتریکولر در اکتساب و به خاطرآوری حافظه و یادگیری در روش یادگیری اجتنابی غیر فعال موش صحرایی

سابقه و هدف: واسطه های عصبی زیادی در فرآیند حافظه و یادگیری دخالت دارند که آرژینین وازوپرسین و اکسیتوسین از جمله آنها هستند که توسط هسته های پاراونتریکولر و سوپرااپتیک ساخته می شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هسته پاراونتریکولار بر اکتساب و به خاطرآوری حافظه را در مدل یادگیری اجتنابی غیر فعال انجام گرفته است. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، رتهای نر نژاد ویستار با وزن 200 تا 250 گرم به طور تصادفی در گروه های 7 تایی شم، کنترل دریافت کننده سالین و دریافت کننده لیدوکایین قرار گرفتند. کانول گذاری در هسته با روش استریوتاکسی انجام گرفت. جهت غیر فعال کردن هسته پاراونتریکولر، 0/5 میکرولیتر لیدوکایین 2% با سرنگ هامیلتون به صورت میکروسکوپی از طریق کانول به داخل هسته تزریق شد. آزمون رفتاری جهت بررسی اکتساب و به خاطرآوری با استفاده از دستگاه شاتل باکس انجام و زمان تاخیر مربوط به ورود به محفظه تاریک ثبت گردید. یافته ها: آنالیز داده ها نشان داد که در مرحلهی اکتساب یادگیری، بین گروه دریافت کننده لیدوکایین و گروه های کنترل و شم اختلاف معنی داری در زمان تاخیر در ورود به محفظه تاریک وجود ندارد (p<0/05) ولی نتایج آزمون به خاطرآوری نشان داد که در گروه دریافت کننده لیدوکایین از نظر زمان تاخیر ورود به اتاق تاریک ( فرمول در متن اصلی مقاله) در مقایسه با گروه شم ( فرمول در متن اصلی مقاله) و گروه دریافت کننده نرمال سالین ( فرمول در متن اصلی مقاله) کاهش معناداری ایجاد شده است. (p=0/03 و p<0/01) . نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان داد که هسته پاراونتریکولر هیپوتالاموس ممکن است در مرحله به خاطرآوری یادگیری نقش داشته باشد. این در حالی است که نتایج بر عدم نقش این هسته در مرحله اکتساب یادگیری دلالت می نمایند.

Keywords:

یادگیری , حافظه , هسته پاراونتریکولر , اجتنابی غیر فعال , لیدوکایین