اثر فعالیت مقاومتی دایرهای بر فعالیت آنزیم CK، LDH، پروتیین واکنشگر C و شاخص مقاومت به انسولین در مردان جوان

بیماریهای قلبی عروقی از علل اصلی ناتوانی و مرگ و میر در جهان است که شیوع آن در ایران رو به افزایش است. این بیماری به ویژه آترواسکلروز به عنوان علت اصلی ناتوانی و مرگ در جوامع پیشرفته مطرح است و پیش بینی میشود که تا سال 2020 در جهان از اصلیترین بیماریهایی خواهد بود که کارایی افراد را به دلیل ناتوانی و مرگ زودرس کاهش دهند .(1) بروز این بیماریها زمینه التهابی دارد و برخی شاخصهای التهابی مسیول آن شامل پروتیین واکنشگر 148C و فیبرینوژن هستند. Hs-CRP حساسترین شاخص التهابی پیشگویی کننده خطر بیماری های قلبی عروقی محسوب میشود که در پاسخ به عفونت و التهاب تولید میشود 2)،(3 و افزایش سطوح خونی آن با خطر بیماری های قلبی، دیابت-2، سکته مغزی و بیماری عروق شریانی همراه است. مطالعات گذشته ارتباط مثبتی بین اجزای سندرم مقاومت به انسولین و نشانگرهای پاسخ مرحله حاد مانند CRP و فیبرینوژن را گزارش کرده اند .(4)رابطه بین این متغیرها بعد از تمرینات مقاومتی دایرهای که ماهیتی مقاومتی قدرتی دارند، از اهمیت زیادی برخوردار است. اما همواره این سوال مطرح است که آیا شرکت در یک جلسه تمرین میتواند در بهبود سندروم مقاومت به انسولین مفید باشد یا پیامدهایی را برای آنها به همراه خواهد داشت. به عنوان یک چالش اساسی و جدید برای پژوهشگران مطرح بوده است. چه اینکه شرکت در این گونه تمرینات میتواند پاسخ های ایمونولوژیک و فشارهای ویژه ای را برای محافظت از بدن در برابر استرس های تمرینی ایجاد کند. با توجه به پیشینه تحقیق و روابط بین متغیرها این پرسش مطرح می شود که آیا تمرینات مقاومتی دایرهای بر پروتیین مرحله حاد التهاب، شاخص مقاومت به انسولین و استرس اکسیداتیو اثر دارد. بر این اساس، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر فعالیت مقاومتی دایرهای بر فعالیت آنزیم کراتین کیناز، پروتیین واکنشگر C و شاخص مقاومت به انسولین در مردان جوان بود.