جایگاه آموزش و توسعه منابع انسانی گردشگری در برنامه های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران

در دنیای امروز، از نیروی انسانی به عنوان با ارزش ترین منبع هر سازمان نام برده می شود. اهمیت پرورش و توسعه منابع انسانی و تاثیر برنامه های کلان توسعه ای و مدیریت صحیح بر آنها باعث بهبود عملکرد صنایع و سازمانهای خدماتی و پیدایش راهکارها و رویکردهای مختلفی برای افزایش بازدهی نیروی انسانی شده است. بهبود عملکرد ارایه کنندگان خدمات در صنعت گردشگریاز جمله دفاتر خدمات مسافرتی، راهنمایان تور، شرکتهای حمل و نقل ، هتل ها، رستوران ها و ... نیازمند ارایه برنامه ها و سیاست های استراتژیک دولت در برنامه هایتوسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می باشد.در سال های اخیر توسعه صنعت گردشگری کشور ایران با هدف ایجاد یک مقصد گردشگری جذاب و قابل رقابت با سایر مقاصد در برنامه های توسعه ای کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت جایگاه خاصی پیدا کرده است.روش تحقیق بصورت تحلیلی- توصیفی و گرد آوری به صورت کتابخانه ای و جمع آوری اطلاعات از برنامه های توسعه ای کشور، مقالات، نشریات و کتب تخصصی می باشد. دراین مقاله ضمن بررسی سیاستهای توسعه گردشگری ایران درقالب برنامه های اول، دوم، سوم، چهارم، پنجم و ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و در سند چشم انداز بیست ساله کشور، به جایگاه آموزش و توسعه نیروی انسانی بخش گردشگری در برنامه های توسعه ای کشور نیز پرداخته می شود.

Keywords:

گردشگری , توسعه منابع انسانی , آموزش , برنامه های توسعه ای