اصول معماری پایدار با تکیه بر عوامل اقلیم در طراحی ساختمان های شمال منطقه بومی مازندران

چند دهه از مطرح شدن معماری پایدار در عرصه معماری میگذرد و مجامع بینالمللی راهکارهای بسیار را برای تکمیل و تکامل آن ارایه نمودهاند. قطعا اصول معماری پایدار که همان حفظ انرژیهای طبیعی، کاهش استفاده از سوختهای فسیلی و همزیستی با محیط و اقلیم است باید مد نظر طراحان و فعالان عرصه معماری قرار گیرد. قدری تامل در معماری پایدار و اصول آن ما را به معماری بومی (مربوط به گذشته) این سرزمین خواهد رساند، چرا که معماران این سرزمین در اقلیم های مختلف توانستهاند بهترین هماهنگی را با محیط ایجاد کنند و با استفاده از محدودیت ها و امکانات بستر طرح بهترین شرایط زیستی را برای کاربران خود فراهم سازند. معماری مازندران یکی از نمونه های موفق معماری بومی است که چنان با ظرافت با طبیعت درآمیخته است که گویی جزیی از بستر و محیط طبیعی است. این درآمیختگی با بستر و توجه به قابلیتها و محدودیتهای آن باعث همسو شدن معماری بومی مازندران و معماری پایدار شده است، چنان که تمیز نمودن آنها از هم بسیار دشوار مینماید .وجه به معماری بومی و شناساندن اصول نهان معماری پایدار در آن یکی از راهکارهای مفید در جهت شناساندن معماری پایدار می باشد، چرا که توجهی دوباره را به معماری بومی معطوف خواهد نمود و از طریق آن مباحث معماری را به مباحث روز بین الملل نزدیک خواهد کردمسلما. معماری بومی در زمان و مکان خودش پایدار بوده است و تقلید صرف از آن، امری بیهوده است. این مقاله استخراج ویژگی های نهان معماری پایدار در معماری بومی مازندران مد نظر می باشد. روش تحقیق دراین پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد. نتایج بدست آمده از این پژوهش به روشن شدن اصول پایدار نهفته در معماری مازندران منجر خواهد شد.

Keywords:

توسعه پایدار , معماری پایدار , طراحی پایدار , معماری بومی , معماری بومی مازندران ,