ایجاد محور پیاده گردشگری با هدف باززنده سازی بافت های تاریخی (نمونه موردی : چشمه علی شهر ری)

آثار تاریخی کهن و غنی کشورمان از دیرباز نقشی عمده در بیان ارزش های فرهنگی و پیشینه تاریخی ما در قرون متمادی داشته و این موضوع ضرورت حفظ و نگهداری این آثار را به خوبی برای ما مشخص می سازد. در این تحقیق ، به یکی از چالش های فراروی شهرهای امروزی که همانا روند رو به اضمحلال بافتهای تاریخی ارزشمند می باشد، پرداخته شده و همچنین با بیان اینکه امروزه نقش عابر پیاده در شهر و به خصوص بافت های کهن بسیار کمرنگ تر از پیش است درصدد یافتن راهکار های لازم جهت طراحی پیاده راه در بافت های مذکور می باشیم؛ چرا که اگر پیاده راه از داخل بافت تاریخی عبور کند، موجب تسریع روند بهسازی و نوسازی شده و موجبات جذب گردشگرداخلی و خارجی، سرزندگی، حضور پذیری و رونق بافت تاریخی را فراهم می آورد. نمونه مطالعاتی ما در این پژوهش، محدوده چشمه علی در شهرری می باشد که یکی از کانون های اولیه شکل گیری سکونت در فلات ایران بوده و قدمتی چند هزار ساله دارد. در حال حاضر این بافت ارزشمند در میان یکسری از ساخت و ساز های بی رویه شهری گم گشته است و ارزش و هویت خود را از دست داده است. این فضای تاریخی و ارزشمند، امروزه شاهد بروز مسایل و مشکلات مختلف کالبدی و زیست محیطی و به تبع آنها معضلات اقتصادی و اجتماعی فراوان شده و روندی رو به افول پیدا کرده است. این مونومان یک قطعه زنده از قسمتی از تاریخ است که دیگر وجود خارجی ندارد .هدف از این پروژه نمایان ساختن تاریخ خاص سایت می باشد. بدین طریق سایت می تواند به عنوان یک مکان فعالیت و بازتاب دیده شود. تحقیق حاضر بر آن است که با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از ظرفیت های موجود به طراحی مسیر پیاده در یکی از بخش های اصلی بافت پرداخته و با ایجاد پتانسیل های لازم و ارتقای کیفی فضاهای عمومی در آن، به افزایش تعاملات اجتماعی، سرزندگی و حضورپذیری فضا کمک نموده تا موجبات حفظ و احیای دوباره این بافت تاریخی ارزشمند فراهم آید.

Keywords:

پیاده راه , باززنده سازی و احیا , بافت تاریخی , چشمه علی , محور گردشگری