بررسی تاثیر اصول معماری پایدار در محیط های آموزشی (دبستان و کودکستان) بر ایجاد حس تعلق به مکان از دیدگاه روانشناسی محیط

با توجه به مشکلات و معضلات زندگی انسان در سالهای اخیر، توسعه پایدار به عنوان راهکاری در سه حوزه زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی سعی در برطرف کردن موانع جهان امروز دارد. با توجه به اینکه انسان ها در طول زندگی روزمره خود با محیط های مختلف روبرو می‎شوند، ورود توسعه پایدار به عرصه معماری می‎تواند سبب ارتقاء قابلیت‎های محیط در جهت افزایش کیفیت زندگی گردد. با توجه به اهمیت محیط ‎های آموزشی به عنوان نخستین محیط اجتماعی که افراد با آن روبرو می شوند، می‎توان نتیجه گرفت با شناخت کامل عوامل محیطی کالبدی، ادراکی شناختی و اجتماعی موثر بر محیط ‎های آموزشی و به کارگیری اصول معماری پایدار سبب افزایش حس تعلق به مکان در این محیط‎ ها گردید. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر به کارگیری اصول معماری پایدار در محیط های آموزشی بر ایجاد حس تعلق به مکان در کودکان صورت گرفته است. در این روند از روش توصیفی استفاده گردیده است و روش گردآوری اطلاعات به صورت میدانی و کتابخانه‎ای می باشد.

Keywords:

معماری پایدار , قابلیت محیطی , محیط های اموزشی , حس تعلق به مکان , کودکان