آسایش حرارتی روزانه در فضای باز شهری

یکی از زیرمجموعه های آسایش محیطی، آسایش حرارتی برپایه شرایط اقلیمی است، آسایش حرارتی شرایط ذهنی است که احساس رضایت از شرایط حرارتی محیط را بیان می کند؛ و به متغیرهای اساسی و اقلیمی از قبیل دمای هوا، دمای تابشی، رطوبت نسبی و جریان هوا که روی پاسخ های انسان به شرایط حرارتی محیط اثر مستقیم و قطعی دارد و همچنین به متغیرهای فردی از قبیل نرخ فعالیت و نرخ لباس وابسته است. بنابراین احساس آسایش انسان نسبت به محیط پیرامون را نمی توان تنها از طریق بررسی برخی از عوامل اقلیمی توصیف کرد زیرا ترکیب این عوامل با آسایش فیزیکی او رابطه دارد، و نوع پوشش و فعالیتی که انسان انجام می دهد نیز بر آسایش حرارتی او تاثیر می گذارد. لذا محدوده ی مشخصی از ترکیب عوامل اقلیمی و فردی که اکثر افراد در آن محدوده احساس آسایش می کنند منطقه آسایش نامیده می شود. تعیین محدوده منطقه آسایش بیشتر برای فضاهای داخلی انجام گرفته است و آسایش حرارتی فضاهای باز بحث نسبتا جدیدی محسوب می شود. امروزه شاخص های جدید اقلیم آسایشی تحت عنوان شاخص های فیزیولوژی – دما در ارزیابی آسایش حرارتی بکار گرفته می شوند که شاخص های دمای معادل فیزیولوژیکی، دمای موثر استاندارد و پیش بینی متوسط نظر نامیده می شوند نتایج پژوهش های مختلف نشان داده است که دمای موثر استاندارد و دمای معادل فیزیولوژی رابطه همبستگی بالایی با احساس آسایش حرارتی در فضای باز دارند و دمای معادل فیزیولوژی نسبت به دو شاخصه دیگر با واقعیت های اقلیمی تطابق بیشتری دارد.

Keywords:

آسایش حرارتی , دمای معادل فیزیولوژیکی , دمای موثر استاندارد , پیش بینی متوسط نظر