توانمندسازی سکونت گاه های غیر رسمی نمونه موردی شهرک امام علی مشهد

حاشیه نشینی و رشد سکونتگاه های غیر رسمی در نواحی پیرامون شهری امروزه یکی از بزرگترین چالشهای مدیریت کلان شهری بوده و درتقابل با مدیریت پایدار شهری به معضلی فراگیر بدل گشته است. از ویژگی های آن میتوان به کمبود امکانات، ضعف خدمت رسانی، کمبود سرانه های شهری، فقدان نظارت های انتظامی، جذب مجرمان و.. اشاره کرد.بنا به آخرین دیدگاه ها، اجتماعات دخیل در توسعه این محله ها، مهمترین منابع این سکونتگاه ها به حساب می آیند.توانمندسازی در جای مطرح میشود که انسان ها درمحیط های مختلف به دلایل مختلف گرفتار عوامل،روابط، ساختارها و فرایندهایی هستند که آنها را بی قدرت،ناتوان و ازخود بیگانه میکند.شهر مشهد به عنوان دومین کلانشهر کشور وقطب مذهبی کشور، جذابیتهای زیادی برای اشتغال دارد و افراد زیادی را از شهرها و روستاهای پیرامون به سوی خود میکشاند.شهرک امام علی ، محله ای با حدود 35 هزار نفر جمعیت در شمال غربی شهر مشهد یکی از مناطق حاشیه نشین این شهر است که شاخص های اجتماعی اقتصادی و کالبدی آن در وضعیت نامناسبی قرار دارد.این مقاله با تکنیک سوات به ارایه طرح توانمندسازی در ناحیه فوق میپردازد و ضمن تاکید بر قابلیتها و توانایی های ساکنان، و حفظ کرامت انسانی، از سایر راهبردها اثرگذارتر میباشد.