نقش تعالیم دینی در آداب زندگی عرفا برطبق متون عرفانی تا قرن هفتم

اگر ادبیات را منعکس کننده اندیشه ها، عواطف، اعتقادات مذهبی و دینی و اوضاع سیاسی- اجتماعی حاکم بر دوران آفرینندگان آن بدانیم؛ پس ادبیات عرفانی فارسی که خود از سرچشمه قران کریم و سنت نبوی (ص) سیراب می شود، باید به اندازه بسیاری از تعالیم دینی عرفای مسلمان اثر پذیرفته باشد؛ ازاین رو با بررسی متون منثور عرفانی فارسی که منبع اصلی تعلیم موازین عرفان عملی هستند؛ می‎توان نقش تعالیم دینی در آداب و سبک زندگی عرفای متقدم را کشف کرد؛ ازاین رو نگارنده می کوشد با بررسی آداب اولیه زندگی؛ ازقبیل: آداب غذاپختن، غذاخوردن، آب نوشیدن، خلال کردن، استحمام، وضوگرفتن، نظافت منزل و متوضا و آداب لباس پوشیدن و لباس-شستن و تبیین وظایف خادمان هریک از این وظایف، بر طبق متون منثور عرفانی تا قرن هفتم و استخراج و ارایه شواهد از آنها نشان دهد که اکثر این آداب صوفیانه، همان آداب زندگی اسلامی است که تطابق آنها با قرآن و روایات معصومین (ع) موید این موضوع است.

Keywords:

آداب غذاخوردن , آداب خلال کردن , آداب لباس پوشیدن , آداب نظافت و استحمام , تعالیم دینی