بررسی رابطه بین سبک زندگی اسلامی با یادگیری خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی در نوجوانان سال سوم دوره اول متوسطه مناطق چهارگانه آموزش و پرورش شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر تبیین رابطه بین سبک زندگی اسلامی با یادگیری خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی نوجوانان سال سوم دوره اول متوسطه در مناطق چهارگانه آموزش و پرورش شهر شیراز بود، همچنین تحقیق حاضر به لحاظ هدف جزو تحقیقات کاربردی بوده و به لحاظ شیوه گردآوری اطلاعات در زمره تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر سال سوم دوره اول متوسطه مناطق چهارگانه آموزش و پرورش شهر شیراز که در سال تحصیلی 1396-97 به تعداد 2700 نفر می باشد که 330 نفراز دانش آموزان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مر حله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. بدین منظور از سه پر س شنامه، سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت والکر (1997)، پرسشنامه عملکرد تحصیلی از فام و تیلور (1990)، پرسشنامه ی یادگیری خودتنظیمی پنتریچ و دگروت (1990) استفاده گردید. داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین یادگیری خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی با سبک زندگی اسلامی رابطه معنادار وجود دارد. همچنین بین یادگیری خودتنظیمی خودکارآمدی، ارزش تکلیف، اضطراب امتحان، راهبردهای شناختی و راهبردهای فراشناختی با مولفه های سبک زندگی اسلامی تغذیه، ورزش، مسیولیت پذیری در مورد سلامت، مدیریت استرس، حمایت بین فردی، خود شکوفایی رابطه معناداری وجود دارد. علاوه بر این بین سبک زندگی اسلامی و مولفه های آن تغذیه، ورزش، مسیولیت پذیری در مورد سلامت، مدیریت استرس، حمایت بین فردی، خودشکوفایی با عملکردتحصیلی رابطه معناداری وجود دارد

بررسی رابطه بین سبک زندگی اسلامی با یادگیری خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی در نوجوانان سال سوم دوره اول متوسطه مناطق چهارگانه آموزش و پرورش شهر شیراز Keywords:

سبک زندگی اسلامی , یادگیری خودتنظیمی , عملکرد تحصیلی