اثربخشی سایکودرام بر بهبود نشانه های مرضی اختلال نافرمانی مقابله جویانه دانش آموزان مقطع ابتدایی منطقه 3 شهر تهران سال 1396

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی سایکودرام در اختلال نافرمانی مقابله ای دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام گرفت.روش مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون _ پس آزمون و گروه کنترل است.گروه نمونه متشکل از 18 کودک است که به دلیل لجبازی به مرکز مشاوره آموزش و پرورش منطقه 3 شهر تهران مراجعه نمودند و با روش نمونه گیری غیر احتمالاتی داوطلبانه انتخاب شدند. از این تعداد 9 کودک در گروه آزمایش و 9 کودک در گروه کنترل قرار گرفتند.تمامی شرکت کنندگان ابزار پژوهش را که شامل پرسشنامه ی سیاهه ی رفتاری کودک cbcl ماتریس های پیشرونده ریون کودک ، فرم گزارش معلم TRF و یک مصاحبه ی بالینی با والدین بود، تکمیل کردند.افراد گروه آزمایش در 9 جلسه درمانی یک و نیم ساعته سایکودرام و یک جلسه پیگیری شرکت کردند و افراد گروه کنترل هیچگونه مداخله ای را دریافت نکردند.از روش های آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و همچنین از روش کوآریانس چند متغیره برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.پس از خاتمه ی جلسات درمانی،افراد هر دو گروه مجددا پرسشنامه های مذکور را تکمیل نمودند.نتایج نشان دهنده تفاوت معنادار بین دو گروه آزمایش و کنترل در میزان اختلال نافرمانی مقابله ای بود

اثربخشی سایکودرام بر بهبود نشانه های مرضی اختلال نافرمانی مقابله جویانه دانش آموزان مقطع ابتدایی منطقه 3 شهر تهران سال 1396 Keywords:

سایکودرام , اختلال نافرمانی مقابله ای