تاثیر فرسودگی شغلی بر حمایت اجتماعی و عزت نفس پرسنل بهداشتی درمانی شهرستان یزد

امروزه یکی از عوامل اساسی در کاهش کارایی و از دست رفتن نیروی انسانی، فرسودگی شغلی کارکنان است. این معضل علاوه بر بروز اثرات نامطلوب جسمی، عوارض نامطلوب روانی نیز به همراه دارد. این پژوهش به منظور تعیین تاثیر فرسودگی شغلی بر حمایت اجتماعی و عزت نفس در پرسنل بهداشتی درمانی یزد انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی که به روش مقطعی انجام شد 130 نفر از پرسنل که به روش نمونه برداری خوشه ای و تصادفی ساده انتخاب شدند پرسشنامه ( فرسودگی شغلی، عزت نفس آیزنگ و حمایت اجتماعی کاسدی) را تکمیل نمودند. دادهها توسط نرمافزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: 96/2 درصد پرسنل عزت نفس بالا، 51/5 درصد حمایت اجتماعی بالا و در رابطه با ابعاد فرسودگی شغلی میانگین کفایت شخصی 31/78±8/726 از مجموع نمره48، میانگین خستگی هیجانی 26/53±12/624 از مجموع نمره 54 و میانگین مسخ شخصیت 5/70±5/444 از مجموع نمره 30 بود. بین ابعاد فرسودگی شغلی و متغیرهای جنسیت، سابقه کار، وضعیت تاهل، محل خدمت، نوع شغل و سابقه کار پرسنل ارتباط آماری معنیداری وجود داشت P<0/05، به طوری که مسخ شخصیت در آقایان و متاهلین و کارکنان مراکز شهری بیشتر از سایر کارکنان و خستگی هیجانی نیز در خانمها، افراد متاهل و کارکنان مراکز شهری بیشتر بود. کفایت شخصی نیز در کارکنان با سابقه، بیشتر از سایر پرسنل بود P<0/05 حمایت اجتماعی با خستگی هیجانی همبستگی معنیدار و معکوس نشان داد P<0/001 و r=-0/294، به طوری که هر چه میزان حمایت اجتماعی بیشتر بود خستگی هیجانی کمتر بود. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط فرسودگی شغلی و میزان حمایت اجتماعی، کاهش عوامل تنشزا و افزایش رضایت کاری در پرسنل از طریق بهبود شرایط محیط کارمی بایست مورد توجه مسیولان قرار گیرد.

Keywords:

فرسودگی شغلی , پرسنل بهداشتی درمانی , شهر یزد , حمایت اجتماعی , عزت نفس