بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر طرح واره بر تاب آوری مبتلایان به سرطان در شهرستان گرگان

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر طرح واره بر تاب آوری و خودکارآمدی مبتلایان به سرطان در شهرستان گرگان بود. برای رسیدن به این هدف تعداد 80 نفر از جامعه بیماران سرطانی شهر گرگان که دارای شرایطی نظیروضعیت جسمی تقریبا مناسب و حداقل سواد خواندن و نوشتن بودند با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های تابآوری کانر و دیویدسون (2003) و خودکارآمدی شرر (1982)، در مورد آنها اجرا شد. از میان آن ها 30 نفر که کمترین نمره را کسب کرده بودند انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه 15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه اختصاص یافتند. سپس بیماران گروه آزمایش به مدت 10 جلسه و به صورت هفته ای تحت آموزش مبتنی بر طرح واره قرار گرفتند، اما گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. سپس پرسشنامه های فوق در مرحله پس آزمون بر روی هر دو گروه نمونه اجرا شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مبتنی بر طرح واره توانسته است میزان تاب آوری وخود کار آمدی بیماران را افزایش دهد و این یافته ها در سطح 0/05 درصد معنادار بودند. بنابراین، آموزش مبتنی بر طرح واره می تواند برای افزایش تابآوری و خودکارآمدی بیماران سرطانی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

آموزش مبتنی بر طرح واره , تاب آوری , خودکارآمدی , بیماران سرطانی