بررسی رابطه بین تمایز یافتگی با رغبت به ازدواج در دانشجویان

این پژوهش به منظور تعیین رابطه بین تمایز یافتگی با رغبت به ازدواج اجرا گردید. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مجرد (دختر و پسر) ترم اخر بین 30- 25 سال دانشکدهی علوم انسانی دانشگاه پیام نور واحد مشهد در سال تحصیلی 93-92 میباشد که با استفاده از روش نمونهگیری خوشه ای چند مرحله ای، نمونه ای به تعداد 210 نفر انتخاب شد برای جمع اوری اطلاعات از پرسشنامه رغبت سنج ازدواج (نسخه دانشجویی پرساد) حیدری وهمکارن 1382، پرسشنامه تمایز یافتگی خود اسکورون (1995) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش آمار توصیفی: ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت.نتایج نشان داد که بین میزان تمایز یافتگی فر و میزانی رغبت به ازدواج رابطه معنادار اماری به دست امد. از بین زیر مقیاسه ای تمایز یافتگی بین برش عاطفی با موانع ازدواج، نگرش به ازدواج، آمادگی برای ازدواج رابطه منفی معنادار و بر بازخورد به ازدواج رابطه معنادار نبود. بین امتزاج و بازخورد و نگرش و موانع رابطه معنادار و با آمادگی رابطه معنادار به دست نیامد. واکنش پذیری بربازخورد رابطه منفی معنادار ولی بر نگرش آمادگی و موانع رابطه معنادار نیست و همچنین بین وضعیت خود و نگرش و موانع ازدواج رابطه معناداری به دست آمد. یافته های این پژوهش نقش سبکهای دفاعی و تمایز یافتگی را در پیشبینی رغبت به ازدواج در دانشجویان مورد تایید قرار داد به طوری که این یافته ها را میتوان در مداخلات بالینی مرتبط به ازدواج و خانواده مورد استفاده قرار داد.

Keywords:

تمایز یافتگی , رغبت به ازدواج