بررسی رابطهی بین کیفیت زندگی، امید و شادکامی با رضایت زندگی زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر کاشمر

این پژوهش با هدف پیشبینی رضایت از زندگی با توجه به مولفه های روانشناسی مثبت نگر در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر کاشمر انجام شد. مولفه های روانشناسی مثبت عبارتند از کیفیت زندگی، امید و شادکامی . این پژوهش با روش توصیفی همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر کاشمر میباشد. در این پژوهش به جای انتخاب نمونه کل اعضای جامعه در پژوهش حضور داشتند، تعداد کل زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر کاشمر در زمان اجرای پژوهش 88 نفر بودند. دادهها با روش میدانی و از طریق پرسشنامه جمع آوری شد. ابزار های پژوهش عبارت از پرسشنامه امیدواری بزرگسالان اشنایدر (ADHS)، پرسشنامه رضایت از زندگی (SWLS)، آزمون شادکامی آکسفورد (OHS) و مقیاس کیفیت زندگی (WHOQOLS) بودند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون معنی داری آن و تحلیل رگرسیون گام به گام، تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بین کیفیت زندگی و رضایت از زندگی ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد .(r=0/64 , P<0/01) بعلاوه بین شادکامی و رضایت از زندگی ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد .(r=0/38 , P<0/01) همچنین بین امید به زندگی و رضایت از زندگی ارتباط مثبت معنادار وجود دارد .(r=0/36 , P> 0/01) در پیشبینی رضایت از زندگی، این سه متغیر قادر به تبیین 27 درصد واریانس رضایت زندگی بودند که 18 درصد مربوط به امید ، 4 درصد مربوط به کیفیت زندگی و 5 درصد مربوط به شادکامی بوده است. نتایج بیانگر این است که با افزایش کیفیت زندگی ، امید و شادکامی افراد، سطح رضایت آنها از زندگی نیز افزاش می یابد. پیشنهاد می شود با شناخت متغیرهای روانشناسی مثبت نگر در زنان و عوامل موثر بر آنها اقداماتی در زمینه ارتقای رضایت از زندگی آنها صورت گیرد.

Keywords:

رضایت از زندگی , کیفیت زندگی , امید , شادکامی , زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی