بررسی آموزش گروهی خودآگاهی هیجانی بر مدیریت خشم در دانش آموزان پسرمقطع دبیرستان شهرستان بجنورد که پدران مبتلا به اعتیاددارند

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش گروهی خودآگاهی هیجانی بر شاخص کلی بیان خشم در دانش آموزان پسر مقطع دبیرستان با پدر مبتلا به اعتیاد درشهر بجنورد اجرا گردیده است. بدین منظور با بهره گیری از روش مداخله ای- روش نیمه آزمایشی- از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و با استفاده از نمونه گیری در دسترس، از بین دانش آموزان پسر مقطع دبیرستان شهرستان بجنورد که دارایوالدین معتاد بوده و به مراکز مشاوره مراجعه داشته اند30نفرانتخاب شده سپس به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و مداخله تقسیم شدند.پرسشنامه هوش هیجانی بار – آن و پرسشنامه خشم اسپیلبرگر پیش از شروع آموزش گروهی خودآگاهی هیجانی درمورد هر دو گروه اجرا شد.سپس گروه مداخله ( آزمایش ) 8 جلسه آموزش گروهی(هفته ای دوجلسه)وبه مدت 90 دقیقهدریافت کرد اماگروهشاهد ( کنترل ) مداخله ای دریافت نکرد . پس از پایان دوره آموزشی دوباره پرسشنامه ی هوش هیجانی بار- آن و پرسشنامه خشم اسپیلبرگر در مورد هر دو گروه اجرا شد واطلاعات با استفاده از نرم افزارSPSS ازتحلیل واریانس چندمتغیری برای مقایسه تفاضل پیش آزمون وپس آزمون در گروه کنترل وآزمایش مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.نتایج تحقیقات نشان داد که آموزش گروهی خودآگاهی هیجانی بر بیان کلی خشم اثر دارد واین اثر درسطح 0/05 معنیداراست. به بیان دیگرآموزش گروهی خودآگاهی هیجانی موجب کاهش شاخص کلی بیان خشم و کاهش حالت و صفت خشم در دانش آموزان دبیرستانی شده همچنین کنترل درون ریزی و کنترل برون ریزی خشم را در آنان افزایش می دهد .