مقایسه اثربخشی گروه درمان وجودی و تحلیل رفتار متقابل بر افسردگی پدران دارای فرزندان با افت تحصیلی شدید

این پژوهش با هدف بررسی مقایسه اثر بخشی گروه درمانی وجودی و تحلیل رفتار متقابل بر افسردگی پدران دارای فرزندان با افت تحصیلی شدیدانجام پذیرفت پژوهش حاضر کاربردی و از نوع آزمایشی می-باشد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی از میان پدرانی که جهت مشاوره به مرکز توانبخشی روان گستر(در محدوده سنی 30 تا 55 سال دارای حداقل مدرک دیپلم و متاهل) تعداد 45 نفر برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند که 15 نفر در گروه آزمایش وجودی 15 نفر در گروه آزمایش تعاملی و 15 نفر در گروه کنترل به طور تصادفی گمارده شدند. که این تعداد بعد از ریزش به (36) نفر رسید که در هر گروه (12) نفر جای گرفتند این افراد در ابتدا با آزمون افسردگی بک و پرسشنامه شادکامی آکسفورد جهت اندازهگیری افسردگی مورد آزمون قرار گرفته بودند و از میان افرادی که نمره افسردگی آنها در آزمون بک کمتر 21 نبود و پرسشنامه آکسفورد بیشتر از 24 نبود برای شر کت در این پژوهش انتخاب شده بودند سپس دو گروه آزمایش، مداخله گروه درمانی مبتنی بر اصالت وجود و تحلیل رفتار متقابل به مدت 12جلسه هر جلسه 03 دقیقه اجراء شد. بعد از اتمام این دوره درمان به منظور سنجش میزان تغییر متغیر وابسته میزان افسردگی مجددا آزمون افسردگی بک و پرسشنامه شادکامی آکسفورد به عنوان پس آزمون در هر سه گروه دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل اجراء شد نتایج تحلیل های آماری کواریانسی یک متغیره به تایید فرضیه اثر بخشی بیشتر گروه درمانی وجودی انجامید بدین ترتیب گروه درمانی با رویکرد اصالت وجود در یک گروه آزمایش به طور معناداری موجب کاهش افسردگی درمقایسه با دیگر گروه آزمایش که از گروه درمانی تحلیل رفتار متقابل بهره برده بوده و گروه کنترل می-شود

Keywords:

گروه درمانی وجودی , گروه درمانی تحلیل رفتار متقابل , افسردگی