دو معنای امر واقعی: مفهوم ریالیسم در سینمای عباس کیارستمی و اصغر فرهادی با استفاده از نشانه شناسی پیرس

نشانه شناسی پیرس و طبقه بندی کاربردی او از نشانه ها، مبنای مناسبی را برای تحلیل آثار ریالیستی دو فیلم ساز ایرانی، اصغرفرهادی و عباس کیارستمی، فراهم می آورد. با استفاده از بحث پیرس درباب دو نشانه شمایلی و نمایه ای ، می توان نشان داد که واقعیت در آثار این دو فیلمساز دو جایگاه متفاوت دارد و درنتیجه می توان از دو شکل از ریالیسم، دو نحوه فهم امر واقعی و دو شکل از هستی شناسی تصویر سینمایی سخن گفت؛ یکی ازطریق تقلید و بازسازی جهان، درجهت ابقای واقعیت در تصویر و قلمروسازی و تثبیت الگوهای ادراکی، و دیگری ازخلال قلمروزدایی و برهم زدن ادراک متعارف، درجهت ایجادوقفه ای در دریافت واقعیت. هدف این پژوهش ارایه شرحی سینمایی از ریالیسم شمایلی و ریالیسم نمایه ای است که با خوانش پیرسی از آثار این دو فیلمساز ریالیست میسر می شود. در این مقاله به شیوه تحلیلی نقد فلسفی/سینمایی، مکانیسم هایبازنمودی و غیربازنمودی را بررسی کرده و نشان می دهیم که سینمای نمایه ای با ایجاد امکان عدول دایمی از واقعیت ارایه روگرفتی که کاملا برابر اصل نیست، تجربه جهان را در جریان نوعی بازاندیشی دایمی ممکن ساخته و موجب می شود سوژه به جای انفعال موجود در بازنمایی، به واسطه نفی مفروضات پیش ینی و طرد آنچه پیرس عادت می نامد، به ادراکی پویا دست یابد.مینامد، به ادراکی پویا

Keywords:

نشانه شناسی , پیرس , ریالیسم , اصغر فرهادی , عباس کیارستمی