بررسی کارآمدی درمان شناختی رفتاری مدیریت استرس بر استرس شغلی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 422

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ZANKO-18-57_005

تاریخ نمایه سازی: 15 اردیبهشت 1397

Abstract:

چکیده زمینه و هدف: درمانشناختی رفتاری مدیریت استرس به خانوادهای از درمان های مدیریت استرس اطلاق میشود که توانایی افراد را برای کاهش استرس و سازگاری مناسب با موقعیت های استرس آور افزایش میدهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارآمدی درمان شناختی رفتاری مدیریت استرس بر استرس شغلی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه انجام شد.مواد و روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، 40 پرستار شاغل در بخشهای مراقبت ویژه بیمارستان امام علی (ع) شهر بجنورد در نیمه دوم سال 1394 به شیوه در دسترس و بر اساس ملاکهای ورود و خروج به پژوهش انتخاب و با جایگزینی تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل ( هر کدام 20 نفر) گمارش شدند. قبل و بعد از مداخله از شرکت کنندگان خواسته شد تا به مقیاس استرس شغلی پرستاری تافت- گری و اندرسون (1981) پاسخ دهند. پرستاران گروه آزمایش به مدت 10 جلسه هفتگی و به شیوه گروهی، درمان شناختی رفتاری مدیریت استرس را دریافت نمودند، در حالی که برای گروه کنترل مداخله ای ارایه نشد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزارSPSSV 20 انجام شد و از آزمونهای تحلیل کوواریانس، کولموگروف- اسمیرنوف و لوین استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که نمره استرس شغلی پرستاران قبل و بعد از مداخله شناختی رفتاری مدیریت استرس به ترتیب (110/80) و (97/75) بود و این تفاوت از لحاظ آماری معنادار بود F=45/63) و.(P<0/01 به عبارت دیگر پرستارانی که تحت درمان شناختی رفتاری مدیریت استرس قرار گرفته بودند، میزان استرس شغلی کمتری را گزارش دادند.نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری مدیریت استرس موجب بهبود استرس شغلی پرستاران شاغل در بخشهای مراقبت ویژه شد. پیشنهاد میشود مدیران و مسیولان پرستاری نسبت به برگزاری برنامه های مدیریت استرس در محیط های کاری اقدام نموده و از این طریق کیفیت خدمات پرستاری و رضایت مددجویان را ارتقاء دهند.

Authors

آرمان سلیمی

کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

بهرام بختیاری سعید

مربی، گروه روانشناسی و مشاوره، دانشکده علوم انسانی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

فریده مقیم

دانشجوی دکتری روان شناسی عمومی، دانشکده علوم انسانی، واحدگرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

محمد شاکرمی

دانشجوی دکتری مشاوره، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران