موانع استراتژیک فعالیت طرحهای توسعه میادین مشترک نفت و گاز (مورد مطالعه طرح توسعه میدان نفتی آذر)

سیاستگذاری بهینه در بخش نفت و گاز در جهت تامین منافع ملی کشور یکی از اهداف کلان کلیدی و مهم کشور در سالهای اخیر محسوب میشود. سابقه صد ساله در تولید نفت خام و حضور فعال در گروه صادرکنندگان بزرگ نفت خام در خلال بیش از 60 سال گذشته موجب شده است که بسیاری از مسیولان و سیاست گذاران اقتصادی کشور به اشتباه بر این باور باشند که در آینده نیز این روند همچنان ادامه خواهد یافت. ایران با در اختیار داشتن 28 میدان مشترک هیدروکربوری شامل 18 میدان نفتی، 4 میدان گازی و 6 میدان نفت و گاز با هفت کشور همسایه یکی از معدود کشورهای جهان است که از این تعداد ساختار مشترک هیدروکربوری برخوردار است. لذا با توجه به اهمیت سیاست گذاری بهینه در بخش میادین مشترک نفت و گاز، هدف از انجام این تحقیق شناسایی موانع استراتژیک فعالیت طرحهای توسعه میادین مشترک نفت و گاز (مورد مطالعه طرح توسعه میدان نفتی آذر) میباشد. بدین منظور پرسشنامه ای شامل 4 مولفه و 39 گویه با استفاده از مطالعات پیشین و نظرات کارشناسان حوزه نفت و گاز طراحی و بین 111 نفر از کارشناسان صنعت نفت توزیع شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون رگرسیون خطی ساده استفاده شد. نتایج بیانگر تاثیر مثبت تحریمها، موانع مدیریتی، موانع مرتبط با نیروی انسانی و موانع مرتبط با بهره وری بر توسعه میادین مشترک بود. در این بین موانع مدیریتی بیشترین تاثیر را داشته و بعد از آن به ترتیب موانع مرتبط با نیروی انسانی، موانع مرتبط با بهره وری و تحریم ها قرار داشتند.

Keywords:

مدیریت استراتژیک , موانع استراتژیک , تحریم , موانع مدیریتی , نیروی انسانی , بهره وری