رابطه مهارت های حرکتی با مهارت های اجتماعی و رفتارهای چالشی در کودکان با اختلال طیف اوتیسم

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه مهارتهای حرکتی با مهارتهای اجتماعی و رفتارهای چالشی در کودکان با اختلال طیف اوتیسم انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان پسر با اختلال اوتیسم در مراکز ویژه اوتیسم شهر تهران در سال 96-1395 بودند. با روش نمونه گیری خوشه تصادفی تعداد 50 پسر با اختلال طیف اوتیسم در دامنه سنی 5 تا 14 سال به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. از فرم معلم مقیاس مهارت اجتماعی الیوت و گرشام، مقیاس تجدیدنظر شده رفتارهای تکراری و مقیاس رشد حرکتی درشت اولریخ 2 برای جمع آوری داده ها استفاده شد. از آزمون های آماری همبستگی پیرسون، رگرسیون، آزمون تی برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد مهارت های حرکتی با مهارتهای اجتماعی همبستگی مثبت و معنادار و مهارتهای حرکتی با رفتارهای چالشی رابطه منفی و معنادار دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که زیرمقیاسهای جابجایی و کنترل شی آزمون مهارت حرکتی 48 درصد توانایی پیش بینی مهارت اجتماعی و 24 درصد توانایی پیش بینی رفتارهای چالشی در کودکان با اختلال اوتیسم دارند. با توجه به نتایج پژوهش، به نظر میرسد مهارت های حرکتی به عنوان یک عامل پیش بینی کننده توانایی ارتباط اجتماعی و کاهش رفتارهای چالشی میتواند یک متغیر مداخله ای و درمانی موثر برای بهبود و افزایش مهارتهای اجتماعی و کاهش رفتارهای چالشی باشد.

Keywords:

اختلال طیف اوتیسم , مهارت های حرکتی , مهارت های اجتماعی , رفتارهای چالشی