تاثیر تکنیک خودآموزی بر بهبود مهارت خواندن و خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان با نشانگان نارساخوانی

نارساخوانی رایج ترین مقوله ناتوانی یادگیری است که به تاخیر و نارسایی در توانایی خواندن مربوط و با نارسایی قابل ملاحظه در پیدایش مهارت های شناخت واژگان و فهم مطالب خوانده شده مشخص میشود. هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر تکنیک خودآموزی بر مهارت های خواندن و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان با نشانگان نارساخوانی بود. پژوهش با روش نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان دختر نارساخوان پایه های سوم و چهارم ابتدایی شهرستان کرج بوده است که در سال تحصیلی 93-1392 مشغول به تحصیل بودند. تعداد 30 نفر از این افراد با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه، به روش تصادفی، جای دهی شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون هوش وکسلر، چکلیست نارساخوانی، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی و آزمون عملکرد خواندن استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس و کوواریانس نشان داد که آموزش تکنیک خودآموزی به دانش آموزان نارساخوان گروه آزمایش در بهبود عملکرد خواندن، سرعت خواندن، درک مطلب، خودکارآمدی تحصیلی آنان موثر بوده است. همچنین آموزش با این روش موجب کاهش خطاهای خواندن در دختران نارساخوان شد. پیشنهاد میشود از تکنیک خودآموزی برای بهبود عملکرد خواندن در دانش آموزان با نارساخوانی استفاده شود. همچنین میتوان این تکنیک برای بهبود عملکرد تحصیلی و باور به توانمندی در برابر تکالیف و مشکلات تحصیلی در مدارس استفاده کرد.

Keywords:

نارساخوانی , خودکارآمدی تحصیلی , عملکرد خواندن , خودآموزی