بررسی هرمنوتیک اشلایر ماخر در اشعار جان کیتس

فردریش اشلایر ماخر، نخستین پژوهشگری تو که نظریه عام تفسیر را مطرح نمود. از نظر او هرمنوتیک براساس دو شاخص موازنه و تنزیل استوار است، موازنه مقیاس مفاهیم و کلمات می پردازد و تنزیل به معنای تجسم جسمانی هر چیز در عالم مکان می باشد. در حقیقت تنزیل تجسم این و آن چیزی است که در عالم معنا تجلی دارد. در هر دو مفهوم نوعی نوگری به مفاهیم و تعینات گذشته مشهود است. به عبارت دیگر این شیوه های جدید نگریستن به عالم طبیعت و اشیا راه را برای مشاهدات و دریافت های تازه ای هموار می سازد که اگر چه به صورت تحقق نمی یابند، لیک خوانندگان را بر آن می دارد تا با تامل بیشتر در مفاهیم جدید درک بهتر آن ها نایل آید. از این حیث، درنگ و تعلل در درک مفاهیم جدید از ویژگی های اصلی نظریه تفاوت ژاک دریدا به حساب می آید. لذا این مقاله می کوشد تا نشان دهد هرمنوتیک ، کنش کلامی و تفاوت به چه شیوه هایی با یکدیگر ارتباط دارند و چگونه در اشعار کیتس نمایان شده اند

Keywords:

کیتس , تفاوط , تضاد , بودن , وجود داشتن