رابطه خودپنداره بدنی و تحریف های شناختی با بی اشتهایی و پراشتهایی عصبی در بیماران مبتلا افسردگی

زمینه و هدف: اختلال افسردگی یک بیماری عودکننده با پیامدهای اجتماعی، اقتصادی، جسمانی و روانی بسیار استت، یکتی ازاین پیامدهای منفی وجود مشکلات مربوط به خوردن می باشد. به همین منظور پژوهش حاضر با هدف بررستی را بطته خودپنتدارهبدنی و تحریف های شناختی با بی اشتهایی و پراشتهایی عصبی در بیماران مبتلا افسردگی صورت گرفت. روش کار: روش پژهش توصیفی از نوع همبستگی بتود . جامعه آماری پژوهش شتامل بیماران مبتلا بته افسردگی بستری دربیمارستان های ایثار و فاطمی و بیماران مراجعه کننده به کلینیک های روانپزشکی و روانشناسی شهر اردبیل در سال ۱۳۹۵ بودند که به روش نمونه گیری مرحلهای تعداد ۴۱ نفر) ۲۶ نفر دارای بی اشتهایی عصبی و ۱۵ نفر دارای پراشتهایی عصبی( انتخاب شدند. بترایگردآوری اطلاعات از مقیاس اختلالات تغذیه اهواز، ترس از تصویر بدن لیتلتون و تحریف های شناختی بین فتردی استتفاده شتد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده گردید. برای ایتن منظتور از نرم-افزار آماری SPSS استفاده شد. یافته ها: بین خودپنداره بدنی رابطه منفی معنادار و بین تحریف های شناختی (و همه ابعاد آن)رابطه مثبت معنادرای با بی اشتهایی و پراشتهایی عصبی به دست آمد. نتایج تحلیل رگرسون نشان داد خودپنداره بدنی و تحریف های شتناختی ۳۶ درصتد توانتایی پتیشبینی بی اشتهایی و ۴۰ درصد توانایی پیشبینی پراشتهایی عصبی در بیماران مبتلا افسردگی را دارند. نتیجه گیری: این نتایج بیان میکنند که وجود مشکل در خودپنداره بدنی و تحریفهای شناختی می توانند در افزایش اختتلالات خوردن (اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی) تاثیرگذار باشند. واژه های کلیدی: خودپنداره بدنی، تحریف های شناختی، بیاشتهایی عصبی، پرخوری عصبی.

Keywords:

خودپنداره بدنی , تحریف های شناختی , بی اشتهایی عصبی , پرخوری عصبی