بررسی استفاده از اصول معماری سبز در طراحی خانه های مسکونی سنتی ایران (نمونه مورد مطالعه خانه بروجردی ها)

رشد سریع جمعیت و عدم توجه به طبیعت منجر به مصرف بیش از حد سوخت های فسیلی، مشکلات زیاد و جبران ناپذیری اعم از گرم شدن زمین و آلودگی هوا را در پی دارد. فعالیت های ناصحیح معماری، شیوه های ساخت و ساز و سبک زندگی در بناها سهم عمده ای در ایجاد مشکلات داشته است. به همین دلیل ایده ها و راهکارهای موثر برای بهبود بخشیدن به وضع موجود در راس برنامه توسعه معماری به نام ((معماری پایدار)) قرار گرفته است. معماری پایدار یک ویژگی زمینه ای (بومی) است. در سال های اخیر مفهوم پایداری به موضوع مورد علاقه مشترک رشته های متعددی تبدیل شده است. دلیل این محبوبیت اجرای توسعه پایدار است. و فرم معماری سبز که به توسعه پایدار و ساختمان سبز نیز معروف است، نظریه علم مثبت ساختمان هایی است که بر اساس اصول سازگار با محیط زیست طراحی و ساخته می شوند معماری سبز تلاش دارد تا تعداد منابعی که در ساخت بهره برداری و اداره ساختمان مصرف می شود و حداقل رساند و نیز آسیبی که به واسطه انتشار، آلودگی و اتلاف اجزای سازمان محیط زیست وارد می شود محدود سازد. معماری سنتی ایران به عنوان یکی از بهترین نمونه های معماری پایدار نشان دهنده توجه ایرانیان به صرفه جویی در مصرف انرژی می باشد به منظور استفاده صحیح از انرژی های تجدیدناپذیر از راه و روش های موثری با توجه به اقلیم و عوامل محیطی اعم از انرژی خورشید است، باد و غیره استفاده می کردند. این مقاله جهت بررسی پایداری (اصول معماری سبز) در معماری سنتی ایرانی باشد. در این تحقیق نمونه موردی از خانه بروجردی ها در شهر کاشان مورد بررسی قرار گرفته است، که به عنوان بارزترین نمونه پدیده معماری با شرایط اقلیمی می باشد.

Keywords:

توسعه ذایدار , معماری سبز , معماری سنتی ایران , خانه بروجردی ها , خانه سبز