بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی با مکمل گیری ویتامین D بر مقادیر BMI زنان جوان دارای اضافه وزن

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 516

This Paper With 9 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ASSH01_053

تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397

Abstract:

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین هوازی به همراه مکمل گیری ویتامین D، بر مقادیر BMI زنان جوان دارای اضافه وزن می باشد. این مطالعه از نوع نیمه تجربی بوده و به منظور انجام آن، 36 زن جوان دارای اضافه وزن به طور تصادفی انتخاب و به سه گروه، (دو گروه آن تجربی و یک گروه کنترل) هر گروه 12نفر تقسیم شدند. گروه تجربی اول با ویژگی های بدنی (میزان ویتامینD 16/51 ± 23/86) و ( شاخص توده بدنی 3/79±25/35)، برنامه تمرین هوازی را به مدت 8 هفته انجام دادند. گروه تجربی دوم با ویژگی های بدنی (میزان ویتامین D 19/24± 46/44) و (شاخص توده بدنی 3/79105± 28/62)، علاوه بر برنامه تمرین هوازی از مکمل ویتامینD نیز استفاده نمودند. در حالی که گروه کنترل با ویژگی های بدنی(میزان ویتامینD 22/89 ±56/47) و ( شاخص توده بدنی 3/16 ± 31/88)، هیچ مداخله ای دریافت نکردند و تنها پیگیری شدند. به منظور سنجش میزان ویتامین D نمونه خونی طی دو مرحله و در حالت ناشتا ، 24 ساعت قبل از اولین تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین تمرینات در آزمایشگاه گرفته شد. جهت اندازه گیری ) شاخص توده بدنی BMI وزن (کیلوگرم) بر مجذور قد (متر) تقسیم گردید. تمرین هوازی شامل دویدن روی نوار گردان برای 20 دقیقه در 60 تا 70% اکسیژن مصرفی تنظیم گردید. جهت مقایسه ی درون گروهی و بررسی میزان تاثیر(باگروه کنترل) از آزمون تی هم بسته و آزمون تحلیل کواریانس استفاده گردید. نتایج نشان داد که در آزمون فرض برای مقادیر BMI آماره ی F=236/733 در سطح 0/05 معنی دار است (P=0/001) و مجذور اتا (اندازه اثر) 0/383 می باشد که نشان دهنده ی شدت بالای اثرگذاری مراحل پیش آزمون و پس آزمون است. بنابراین احتمالا انجام هشت هفته تمرین هوازی با مکمل گیری ویتامین D برکاهش BMI زنان دارای اضافه وزن تاثیر بسزایی دارد. لذا جهت کاهش توده بدنی زنان جوان دارای اضافه وزن، تمرینات هوازی به همراه مصرف ویتامینD پیشنهاد می گردد.

Authors

پریسا امید

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی گرایش تغذیه دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

جمشید بنایی

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد