تاثیر تمرینات هوازی و مقاومتی بر نوتوانی و بازتوانی بیماران قلبی

امروزه با تغییر سبک زندگی، بیماریهای مختلف که ناشی از بی تحرکی است رو به افزایش است. سبک زندگی غیرفعال و تغذیه نامناسب سبب افزایش بیماریهای قلبی عروقی و چاقی شده است. امروزه بیماری قلبی-عروقی را به عنوان یکی از اصلی ترین عامل مرگ و میر در دنیا می شناسند. تقربیا نیمی از همه مرگ ها در کشورهای صنعتی و 25 درصد در کشورهای در حال توسعه مربوط به بیماری کرونری قلب می باشد. عملکرد قلبی در حین فعالیت ورزشی نقش مهمی در ظرفیت ورزشی دارد.لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات هوازی و مقاومتی بر نوتوانی و بازتوانی بیماران قلبی بر روی کیفیت زندگی و ظرفیت ورزشی بیماران پس از جراحی بای پس عروق کرونری و نیز پس از بازسازی عروقی قلبی انجام شد.لذا مطالعه حاضر از نوع مداخله ای می باشد. تحقیق بروری دو گروه تجربی (30 نفر) و کنترل (30 نفر) صورت گرفت. گروه تجربی به مدت 8 هفته، 3 بار در هفته با شدت 70 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه و 40 تا 60 درصد از یک تکرار بیشینه در تمرینات ورزشی شرکت کردند. تغییرات همودینامیکی جریان خون در ابتدا و 48 ساعت پس از پایان برنامه با روش امپدانس کاردیوگرافی بررسی شد. نتایج نشان دادکه تمرین ورزشی موجب افزایش معنادار آستانه بی هوازی، اکسیژن مصرفی فلات و برخی از پاسخ های همودینامیکی استراحتی جریان خون می شود. ما مشاهده کردیم که تمرینات نوتوانی قلبی میتواند از طریق بهبود پاسخهای همودینامیکی موجب بهبود آستانه بی هوازی در بیماران مبتلا به اختلال عروق کرونر شود.

Keywords:

تمرینات هوازی و مقاومتی , بازتوانی , اختلال عروق کرونری , زندگی غیر فعال