تاثیر مراکز گردهمایی در جهت احیا فرهنگ و هنر ایرانیان مقیم کانادا

در تعاملات کنونی جهان انسان ها بسته به نوع ایده ها و برنامه ریزی های شخصی ممکن است با هدف بهبود شرایط خویش مجبور به ترک کشور خود شوند. این افراد پس از ورود به جوامع دیگر خود را با معضلات زیادی از جمله روابط اجتماعی و صد البته تفاوت های فاحش فرهنگی روبرو می بینند که گاهی ممکن است این تفاوت ها در فرد ایجاد حس بحران فرهنگی نماید. که اگر به درستی به این موضوع رسیدگی و پرداخته نشود، می تواند به فروریزی شخصیتی فرد بیانجامد، که در نتیجه ضررهای زیان بار زیادی برای آن فرد و جامعه میزبان او به همراه داشته باشد. هر ساله ایرانیان زیادی به کشورهای دیگر نقل مکان می کنند و در جستجوی زندگی جدیدی می باشند. در بسیاری از موارد افراد در برخورد با دیگر فرهنگ ها در شرایط امکان الگوبرداری نادرست از آنها قرار می گیرد، که این الگو برداری ناآگاهانه در دراز مدت نتایج نادرستی را در پی خواهد داشت. کشور کانادا، بستری چند ملیتی و چند فرهنگی است، و سالانه پذیرای بسیاری از ایرانیان است. این عزیزان پس از مدتی با برخورد با جامعه میزبان، ممکن است دچار مشکلات زیادی گردند و از طرفی هر فرد ایرانی در جامعه بین المللی نماینده این مرز وبوم و نشانی از فرهنگ وتمدن ایرانی است. بدین منظور در جهت تحقق این فرضیه تصمیم به انجام پروژه ای با مفهوم احیاء فرهنگ و هنر ایرانی گرفته شد که جامعه ایرانی مقیم کانادا بتوانند از آن بهره ببرند و فرهنگ خویش را به دیگران نشان دهند. مراکز گردهمایی می تواند پاسخگوی مناسبی برای چنین نیاز بشری باشد، مکانی که هر فرد بتواند در آن به احیاء فرهنگ خویش بپردازد و خود را از آسیب های بالقوه ای که در جوامع میزبان وجود دارد حفظ نمایند. هدف این مقاله بررسی تاثیرات مراکز گردهمایی است که می تواند معضلات فرهنگی افراد در جوامع غیر ایرانی را بهبود بخشد. این مقاله به تعریف و توضیح مباحث گردهمایی و فرهنگ و هنر می پردازد. روش تحقیق در این پژوهش به روش کیفی می باشد، که جمع آوری اطلاعات و داده ها به روش کتابخانه ای صورت می گیرد.

Keywords:

مرکز گردهمایی , احیاء فرهنگ , احیاء هنر