تاثیر مداخلات پرستاری در ارتقاء سبک زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس یکی از بیماری های شایع سیستم خود ایمنی میباشد که روی سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارد. ام اس با سه مشخصه التهاب، تخریب میلین و اسکار مشخص می شود. علت بیماری مشخص نیست اما به نظر می رسد که فعال شدن مکانیسم های ایمنی علیه آنتی ژن میلین در ایجاد بیماری دخیل باشند.(1)این بیماری باعث ایجاد تاری دید، دوبینی، ضعف عضلانی، اختلال در تعادل و هماهنگی، اختلال در درک حس های مختلف، افسردگی، درد، اختلال شناختی، فراموشی، نقصان در تمرکز، خستگی، لرزش، سرگیجه، نارسایی عملکرد روده ها، مثانه و عملکرد جنسی در فرد بیمار می گردد(2). اگر چه ام اس درمان قطعی ندارد، تجدید قوا و نیروی تازه داشتن در طول مسیر بیماری و ایجاد توازن در زندگی به صورتی که باعث افزایش تطبیق گردد امیدوار کننده است. یکی از روش های موثر در رسیدن به وضعیت جسمی، روانی و اجتماعی قبلی بیمار ، آموزش مراقبت های صحیح به بیمار و بازتوانی می باشد. اهداف مراقبت ها و نو توانی، کمک به مبتلایان جهت دستیابی و حفظ حداکثر استقلال و انجام صحیح فعالیت های روزمره زندگانی می باشد(3). برنامه های مراقبتی و توانبخشی پرستاری به عنوان یک هدف مهم درمانی به بیماران در جهت عدم وابستگی و اجتناب از بستری شدن در بیمارستان و کاهش هزینه های سرسام آور کمک می کند. بنابراین با تاکید بر توانایی های باقیمانده باید حتی الامکان حس استقلال را در آنها تقویت و در جهت خودکفا ساختن آنها برای مراقبت از خود، آنان را یاری نمود(4).