مطالعه ی آزمایشگاهی اثر تعداد آبشکن ها در آرایش شعاعی آبشکن های نفوذپذیر بر حداکثر نرخ آبشستگی دماغه

مسیله ی آبشستگی یکی ازموضوعاتی است که همواره درطراحی انواع مختلف سازه های هیدرولیکی اهمیت دارد ازجمله این سازه ها آبشکن است. مکانیزم جریان در رودخانه ها در محل های قرارگیری آبشکن ها به گونه ای است که بستر یک رودخانه به مرور زمان دچار تغییرات و فرسایش می گردد. در این مطالعه به مقایسه ی عملکرد آبشکن شعاعی نفوذپذیر با تعداد متفاوت و همچنین مقایسه با آرایش نفوذپذیر مستقیم دوبل و تک پرداخته شده است. برای این منظور از فلومی به طول5 متر، عرض30 سانتی متر و ارتفاع30سانتی متر استفاده شده است. آزمایش ها با نرخ نفوذپذیری 40 درصد در شرایط آب زلال انجام گرفته است و مشاهدات حاصل از آزمایشات در رابطه با حداکثر عمق آبشستگی ایجاد شده در بستر فلوم نشان می دهد که تعداد آبشکن ها در آرایش شعاعی بر حداکثر عمق چاله ی آبشستگی تاثیر دارد.

Keywords:

آرایش شعاعی نفوذپذیر , بستر رودخانه , آبشکن دوبل , آبشستگی , آبشکن تک