بررسی رابطه بین تابآوری سازمانی و خودکارآمدی سازمانی در اردوگاه استان آذربایجان شرقی و زندان شهرستان مرند

هدف اصلی تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین خودکارآمدی سازمانی و تاب آوری سازمانی در اردوگاه استاد آذربایجانشرقی و زندان شهرستان مرند میباشد. تحقیق حاضر از نظر هدف پژوهش جزو پژوهش های کاربردی می باشد، و ازنظر ماهیت به دلیل توصیف متغیرها از جمله پژوهش های توصیفی- همبستگی می باشد و از نظر روش گردآوری داده ها پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کارکنان اردوگاه استان آذربایجان شرقی و زندان شهرستان مرندتشکیل میدهند که تعداد آنها بر اساس آمار اعلام شده از سوی این مرکز، 85 نفر می باشد. نمونه آماری پژوهشحاضر متشکل از 85 نفر از کارکنان اردوگاه استان آذربایجان شرقی و زندان شهرستان مرند می باشد که به دلیلمحدود بودن جامعه آماری، نمونه آماری برابر با جامعه آماری قرار گرفته و از روش سرشماری برای نمونه گیریاستفاده شده است. به منظور گردآوری داده های پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی شغلی (JSEQ) ریگزو نایت (1994) و مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (CD-RIS) بهره گرفته شده است. برای تحلیل فرضیه هایپژوهش از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده آن است که بین خودکارآمدیسازمانی و تاب آوری رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج حاکی از آن است که بین باورهای خوکارآمدی فردیو جمعی، و انتظار پیامدهای فردی و تابآوری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، ولی بین انتظار پیامدهای جمعیو تاب آوری سازمانی رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد.

Keywords:

خودکارآمدی , باورهای خودکارآمدی , انتظار پیامد , تاب آوری سازمانی