بررسی تاثیر آنزیم فسفاتاز و پروتون ریشه ای بر جذب فسفر در گیاه گوجه فرنگی میکروریزی

امروزه در کشاورزی پایدار استفاده از قارچهای میکوریز آربوسکول دار(AM) جهت بهبود رشد گیاه و تغذیه معدنی بخصوص فسفر جایگاه قابل ملاحظه ای دارد. به منظور بررسی نحوه تاثیر میکوریز بر جذب فسفر در گیاه گوجه فرنگی، آزمایشی با سه سطح فسفر (P2,P1,P0 به ترتیب 0.125 و 0.25 میلی مولار) و سه سطح قارچ (M- بدون قارچ،M1+گلوموس اینترارادیسز و M2+گلوموس اتونیکاتوم) در بستر پرلیت و شرایط اتاق رشد صورت گرفت. اثر تلقیح با قارچ بر کاهش pH محیط ریشه مخصوصا در شرایط کمبود فسفر(0.125 میلی مولار) ملاحظه گردید و رشد بهتر گیاه و افزایش جذب فسفر مشهود بود. درمطالعه بعدی که به منظور ارزیابی تاثیر میکوریز بر جذب فسفر از منابع کم محلول(تری کلسیم فسفات) در سه سطح قارچ (M- بدون قارچ،M1+گلوموس اینترارادیسز و M2+گلوموس اتونیکاتوم) در بستر پرلیت و شرایط اتاق رشد انجام شد مشاهده گردید که گیاهان میکوریزی می توانند از منابع کم محلول فسفر استفاده کنند. فعالیت اسید فسفا تاز در گیاهان میکوریزی نسبت به گیاهان غیر میکوریزی بیشتر بود. همچنین بررسی pH در سه ناحیه توده خاک ریزوسفر و ریزوپلن نشان داد که گیاهان میکوریزی دارای pH کمتری در محیط ریشه نسبت ه گیاهان غیر میگوریزی هستند. تاثیرات القایی میکوریز بر مورفولوژی ریشه و pH محیط ریشه می تواند از اثرات غیر مستقیم قارچها AM در انحلال و جذب فسفر باشد. با توجه به نتایج حاصله ضرورت کاهش مصرف کودهای فسفاتی به منظور افزایش کارایی قارچها AM برای کشت گوجه فرنگی پیشنهاد گردید.

بررسی تاثیر آنزیم فسفاتاز و پروتون ریشه ای بر جذب فسفر در گیاه گوجه فرنگی میکروریزی Keywords:

فسفر , میکوریزاربوسکولا , فسفاتاز , pH ریزوفسفر و ریزوپلن , گوجه فرنگی