تاثیر کود بیولوژیک Glomus intraradesis بر بیماری پژمردگی نخود زراعی ناشی از قارچ Fusarium oxysporum f. sp.ciceris

امروزه به دلیل توجه ویژه به سلامتی انسان و محیط زیست و همچنین مقاوم شدن برخی عوامل بیماری زا به سموم انگیزه ها برای یافتن روش های جایگزین برای کنترل شیمیایی عوامل بیماری زای گیاهی بسیار بیشتر شده است در این مطالعه تاثیر کود بیولوژیک Glomus intraradecis بر فاکتورهای قطر شاخه، تعداد انشعاب ساقه، وزن خشک ریشه و شدت بیماری زایی بر روی گیاه خود زراعی در تلقیح با بیمارگر F.o.f.sp. ciceris و بدون تلقیح با بیمارگر در قالب طرح کاملا تصادفی در 4 تمیار و 3 تکرار مورد بررسی قرارگرفت. ابتدا خاک زراعی و ماسه به نسبت یک به یک پس از استریل، برای تیمار مایکوریز به نسبت 50 گرم در کیلوگرم خاک اضافه شد. به داخل گلدان های یک و نیم کیلوگرمی ریخته شد سپس بذور نخود زراعی رقم ILC482 که به بیماری پژمردگی حساس می باشد پس از استریل با هیپوکلریت سدیم نیم درصد در داخل گلدان های یک و نیم کیلویی کاشته شد و در مرحله گیاهچه ای مایه تلقیح قارچ به پایه طوقه و ریشه خراشیده شده بوته نخود تلقیح گردید. روش وسترلند با کمی تغییر نتایج نشان داد که تیمار بوته های نخود با بیمار گر فوزرایوم تاثیر معنی داری بر شدت بیماری زایی داشت به طوری که موجب 59/66 درصد آلودگی در شاهد آلوده شد تاثیر گلوموس بر بیماری پژمردگی با 23/33 نسبت به شاهد آلوده اختلاف معنی داری داشت و باعث کاهش بیماری شد نتایج نشان داد که تلقیح بیمارگر بر روی گیاه نخود باعث کاهش قطر ساقه، تعداد انشعاب شاخه و وزن خشک ریشه گردید تاثیر گلوموس در تلقیح بیمارگر بر روی گیاه نخود باعث کاهش قطر ساقه، تعداد انشعاب شاخه و وزن خشک ریشه گردید. تاثیر گلوموس در تلقیح با بیمارگر بر فاکتورهای ذکر شده معنی دار بود و اختلاف معنی داری با شاهد آلوده داشت. نتایج نشان داد که تاثیر گلوموس بر فاکتورهای رشدی گیاه نخود زراعی نسبت به شاهد آلوده و شاهد بدون تلقیح بیمارگر و کود بیولوژیک اختلاف معنی داری داشت.

Keywords:

لاتین , Fusarium oxysporum f. sp. ciceris , Cicer artinum , , Glomus intraradices , قطر ساقه , انشعابات فرعی شاخه , وزن خشک ریشه , نخود زراعی