بررسی میزان آلودگی باکتریایی پوست و آب در دو فصل گرم و سرد در مزارع پرورش قزل آلای رنگین کمان استان کهگیلویه و بویر احمد

باکتری ها مهمترین عوامل بیماری زا و تلفات ماهیان پرورشی محسوب می شوند. استرس ناشی از تغییرات دمایی در فصولمختلف سال به همراه استرس ناشی از نوسانات اکسیژن محلول و سایر عوامل استرس زای دیگر منجر به تنزل وضعیتسلامت ماهی می شوند و از آنجا که ماهی ها ارتباط نزدیک با میکروفلور آب دارند، با تشکیل کلونی به بافت میزبان نفوذمی کنند. مواد و روش کار: نمونه برداری از 6 فارم پرورشی ماهی قزل آلای رنگین کمان استان کهگیلویه و بویر احمد، از پوستو آب پرورشی ماهیان در دو فصل تابستان (گرم) و پاییز (سرد) صورت گرفت. به منظور ارزیابی فلور باکتریایی پوستماهیان مورد مطالعه، پس از صید، ماهی را کاملا با سرم فیزیولوژیک شستشو داده و با رعایت اصول استریلیتی 1 سانتی مترمربع از پوست را جدا کرده و بعد از انجام هموژن سازی جهت کشت از محیط TSA (تریپتیک سوی آگار) استفاده گردید. جهت اندازه گیری دقیق باکتری های هوازی و بی هوازی اقدام به کشت پورپلیت گردید. پس از طی مرحله یانکوباسیون شمارش باکتری ها بر اساس تعداد کلنی ها محاسبه گردید. در ضمن پس از نمونه برداری از آب محیطپرورش و رقت سازی، کشت مطابق شرایط فوق انجام گردید. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان داد که میزان فلور باکتریایی آب و پوست (برحسب CFU) در فصل گرم سال به ترتیب با میانگین 6.73 (±0.56) و 7.3(±0.79) با فلور باکتریایی آب و پوست در فصل سرد سال به ترتیب با میانگین 4.11 (±0.29) و 4.8 (±0.31) اختلاف آماری معنی داری را نشان می دهد (p<0.05). این نتایج ارتباط مستقیم بین میزان بار باکتریایی آب و پوست ماهی را با افزایش دما در فصول گرم سال بیان می کنند. اگرچه حضور باکتری رویپوست نشانه ی بیماری نیست، اما افزایش بار باکتریایی نشانه خطر در مدیریت فارم های پرورش ماهی می باشد و بر لزوماستفاده بیشتر از ضدعفونی کننده ها و داروهای موثر بر کاهش بار باکتریایی در فصول گرم سال تاکید دارد.

Keywords:

آلودگی باکتریایی , پوست , آب , فصول گرم وسرد , قزل آلای رنگین کمان , کهگیلویه و بویر احمد