ضرورت کاربرد ریزوباکتریهای محرک رشد گیاه (PGPR) در کودهای بیولوژیک با هدف افزایش باروری گیاه abstract
با توجه به روند افزایشی جمعیت جعان با نرخ رشد 80 میلیون نفر در سال و همچنین پیش بینی جمعیت 87/1 میلیون نفر برای کشورمان در سال 2015 و با توجه به بحران کمبود مواد غذایی در قرن حاضر بدون شک می بایست به دنبال راهکاری مناسب در جهت نیازهای تامین غذایی جامعه به میزان کافی و با کیفیت مواد غذایی در قرن حاضر بدون شک می بایست به دنبال راهکاری مناسب در جهت تامین نیازهای غذایی جامعه به میزان کافش و با کیفیت مطلوب بود، چرا که یکی از شاخصه های توسعه پایدار بحث امنیت غذایی می باشد. در راستای تامین نیازهای غذایی، با توجه به روند نزولی سهم سرانه اراضی کشاورزی چه در مقیاس جهانی و چه در مقیاس ملی، راهکاری جز استراتژی افزایش تولید در واحد سطح (تولید حداکثر) باقی نمی ماند، که این مهم نیز جز با بکار بردن ابزارهای نوین ارتقا دهنده افزایش قدرت باروری گیاهان و در نهایت افزایش محصولات کشاورزی حاصل نخواهد شد. در این راستا ریزوباکتری های محرک رشد گیاه (PGPR ) با توجه به اهمیت و مقبولیت جهانی آنها نقش بسیاری مفیدی را در جهت افزایش میزان عملکرد گیاهی به کمک مکانیسم های مختلف در ناحیه زیروسفری گیاه ایفا می کنند. در واقع این باکتری ها منابع بیولوژیکی نوین و ابزاری با پتانسیل بالا برای کلونیزاسیون ریشه و تحریک رشد و افزایش عملکرد طیف وسیعی از گیاهان زراعی می باشند. به برخی از باکتری های ریزوسفری (Rhizobacteria) که بطور مستقیم و غیر مستقیم اثرات مفیدی روی گیاهان دارند باکتری های ریزوسفری محرک رشد گیاه (Plant growth promoting rhizobacteria) اطلاق می شود، همچنین باکتری های افزایش دهنده محصول (yield increasing bacteria, YIB) از دیگر نام های این گروه از باکتری ها می باشد.
این مقاله به بررسی انواع مکانیسم های باکتری های محرک رشد مانند مکانیسم های ساختمانی، مکانیسم های بیوشیمیایی و همچنین مکانیسم های بیوکنترلی (کنترل بیولوژی) که از مکانیسم های غیر مستقیم این باکتری ها محسوب می شود می پردازد. همچنین اشاره به استفاده تلفیقی از باکتری های PGPR که موجب افزایش توانایی آنها و افزایش کارایی راندمان آنها می گردد از دیگر موضوعات مورد بررسی می باشد.