در ابتدای احداث باغ دربا حفر گوده به ابعاد متفاوت و مصرف مواد اصلاحی و ترکیبات آلی و شیمیایی و زیستی تقویت وبهبود خواص فیزیکی محیط ریشه امکان پذیر است در صورتیکه بعد از کاشت نهال، توده اطراف ریشه به راحتی قابل دستیابیو دستکاری نمی باشد. با اینکه امکان تقویت خاک با عناصر غذایی از راه های مختلف وجود دارد ولی توده خاک اطراف ریشهدر اثر تحکیم و تراکم و فشردگی برگشت پذیر نبوده و موجب ایجاد محدودیت های جدی در جذب و توسعه ریشه ایجاد میگردد.
تغذیه گیاهی به خصوص در خاک های فشرده دچار مشکل می گردد. در این حالت روش های سنتی برای رفع اینمشکل کافی نیست. لذا روش های جدید به کمک تکنولوزی های نوین امکان اصلاح فیزیکی و تغذیه موثر تردرختان را دراختیار می گذارد. روش پخش سطحی، روش چالکود و کانالکود و روش تغذیه برگی (محلول پاشی) روش های مرسوم تغذیهباغات به حساب می اید و روش های کود آبیاری، روش های ایجاد درز و ترک هیدرولیکی، روش های پنوماتیک ایجاد درز وترک و روش های اولتراسونیک از جمله
روش های نوین محسوب می گردد.