تبیین چارچوب مفهومی بررسی عدالت فضایی در توزیع خدمات عمومی شهر جوزدان

یکی از مهم ترین پیامدهای رشد شتابان شهرنشینی در دهه های اخیر از هم پاشیدگی نظام توزیع مراکز خدماتی شهری است که به صورت تراکم، آلودگی زیست محیطی، جا به جایی جمعیت و غیره در شهرها نمود یافته و منجر به نابرابری شهروندان در برخورداری از خدمات شهری شده است. توزیع عادلانه خدمات بر قابلیت دستیابی و چگونگی پراکنش فضایی خدمات در شهر مبتنی می باشد. بنابراین نیاز است برنامه ریزی، توزیع امکانات و خدمات مبتنی بر اصل عدالت فضایی صورت گیرد تا بستر مناسب برای برخورداری کلیه شهروندان از خدمات عمومی فراهم آید. شهر جوزدان همچون دیگر شهرهای کشور با پدیده نابرابری فضایی رو به رو است. بررسی شرایط موجود این شهر، وجود نابرابری در نحوه دسترسی شهروندان به امکانات و خدمات عمومی را آشکار می سازد. بنابراین نیاز است توزیع بهینه خدمات به نفع تمامی اقشار و گروه های مختلف اجتماعی شهر مورد توجه قرار گیرد و تخصیص عادلانه منابع و امکانات شهری به گونه ای هدایت شود که افراد با حداقل شکاف مواجه باشند و نیازهای آنان در ابعاد مختلف برآورده گردد. بنابراین این پژوهش در پی دستیابی به چارچوبی برای بررسی عدالت فضایی در این شهر می باشد. در جهت دستیابی به هدف بیان شده، از روش های پژوهشی توصیفی تحلیلی استفاده شده است. اطلاعات و داده های مورد نیاز با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و مرور اسناد بالادست جمع آوری شده است. این پژوهش در پی دستیابی به چارچوبی برای بررسی عدالت فضایی در شهر جوزدان به مرور مبانی نظری و بررسی اسناد بالادست پرداخته است سپس با تدوین ساختار محتوایی و با تکیه بر اسناد و مستندات این چارچوب بیان شده است.

Keywords:

خدمات شهری , عدالت فضایی , توزیع فضایی , شهر جوزدان