بکارگیری معیارهای طراحی جهت بازطراحی پارک های شهری به منظور ارتقا استفاده شهروندان (مطالعه موردی: پارک آزادی شهر شیراز)

زندگی شهری انسان امروزی علیرغم مزایای فراوان، دارای معایب متنوع و گسترده ای نیز می باشد. یکی از اساسی ترین معایب زندگی شهری امروزی، بر هم خوردن آرامش جسم و آسایش روان انسان بر اثر مواجهه ناخواسته با محصولات شهرنشینی چون آلودگی صوتی، آلودگی هوا، ناهنجاری های رفتاری چون قانون گریزی و قانون شکنی ها است. لذا در چنین شرایطی تخصیص زمانی مناسب از شبنه روز به فراغت در محیطی طبیعی و یا شبه طبیعی و به دور از مشکلات و معضلات موجود در محیط های شهری ضروری به نظر می رسد. پارک ها، می توانند یکی از مکان های مناسب برای گذران اوقات فراغت انسان و تفریح صحیح و متناسب او باشند و غالب پارک ها و به خصوص پارک های شهری به ندرت بر مبنای معیارهای علمی طراحی و احداث می شوند این امر موجب گردید که با بررسی معیارهای کالبدی، زیست محیطی و فرهنگی آموزشی باز طراحی پارک های شهری مورد بررسی قرار گیرند. همچنین یکی از مهم ترین فضاهای شهری که دارای بیشترین آمار ارتکاب جرایم متاثر از طراحی نامناسب می باشد، پارک های شهری می باشند. پارک های شهری اغلب به دلیل عدم پیاده سازی اصول استاندارد در طراحی، برنامه ریزی و مدیریت نگهداری خود دارای ویژگی های خاصی همانند پوشش گیاهی انبوه، روشنایی پایین، گوشه های تاریک و نظارت غیر رسمی پایین می باشند. این امر موجب می شود تا پارک کارایی لازم و کافی را نداشته و کمیت و کیفیت و همچنین پایداری استفاده از آن تحت تاثیر قرار گیرد. بنابراین تنها راهکار استفاده پایدار از پارک ها و بخصوص پارک های شهری که بر مبنای معیارهای علمی طراحی نشده اند باز طراحی آن ها است. از این رو تحقیق و پژوهش جاری با هدف غایی رفع خلا مطالعاتی فوق، ضمن مقایسه تطبیقی قرابت معیارهای استفاده شده در طراحی پارک آزادی شهر شیراز با معیارهای اکولوژیکی و فرهنگی اجتماعی حقیقی طراحی پارک با ارایه نقشه اولویت های باز طراحی پارک، مبتنی بر معیارهای اکولوژیکی و فرهنگی اجتماعی به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از تجزیه و تحلیل داده ها با روش ANP رفع گردید.

Keywords:

باز طراحی , پارک آزادی , معیارهای طراحی , روش ANP