رابطه دینداری با خودشناسی انسجامی در زنان خانه دار و شاغل

مقدمه: پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه دینداری با خودشناسی انسجامی در زنان شاغل و خانه دار انجام شد. در مطالعهغیر آزمایشی حاضر، با روش پژوهش همبستگی، و روش نمونه گیری تصادفی در دسترس، از میان کلیه زنان شاغل آموزش وپرورش و زنان خانه دار که با خا نههای سلامت شهرداری در ارتباط بودند، 113 نفر که 48 نفراز آنها شاغل و 65 نفردیگرخانه دار بودند، انتخاب شدند. یافته ها: در این پژوهش از ابزارهای دینداری گلاک و استارک (1965)، پرسشنامهخودشناسی انسجامی (ISK) استفاده گردید. داده های به دست آمده با آزمون های آماری تحلیل رگرسیون چند متغیری از نوعسلسله مراتبی پردازش شدند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد، دینداری رابطه معناداری با خودشناسی در زنان شاغل ندارد(05 / 0 < p). ضریب همبستگی معنادار، مربوط به رابطه بین بعد انسجامی خودشناسی و بعد پیامدی دینداری در زنانخانه دار است، به این ترتیب که بین این دو همبستگی منفی معنادار وجود دارد (001 / 0 > p). نتایج نشان داد جهتهمبستگی ها در زنان خانه دار و شاغل معکوس است.

Keywords:

دینداری , خودشناسی انسجامی , زنان شاغل , زنان خانه دار