بررسی لزوم مسقف نمودن صحن های حرم مطهر رضوی و ارایه راهکار در جهت ایجاد آسایش مخاطبین

امروزه استفاده کلان و خرد از انرژی های پاک، ایجاد شهر یا شهرهای سبز، ساختمان ها و سازه های سبز و جلب حمایت های جهانی زیست محیطی، رفاه اجتماعی بر مبنای معیارهای زیست محیطی جهانی و جلب جهانگرد (توریست و زایر) از شاخص های توسعه محسوب می شوند. بسیاری از کشورها در راه ایجاد شهرها و سازه های سازگار با محیط زیست رقابتی جهانی را آغاز کرده اند در آینده موفقیت با کشوری است که بتواند در استفاده از انرژی حداکثر صرفه جویی را با حداکثر رفاه اجتماعی و آسایش زیست محیطی تلفیق نماید. ایجاد سایه در فضاهای باز و معابر خصوصا در اقلیم های گرمسیری، یکی از عوامل موثر در تامین احساس آسایش گرمایی است. ایجاد سایه در دو سوم تا سه چهارم از ایام سال، موجب ایجاد نمونه های شاخص معماری سایه ساز در فرهنگ و معماری بومی این مناطق شده است. در راستای ابداع نمونه های معماری سایه ساز، با توجه به تغییرات اقلیمی هر محل و تغییر موقعیت خورشید در آسمان در روزها و ساعات مختلف سال این فرضیات مطرح می شود: بهره گیری درست از نور و انرژی خورشید در ساختمان ها و فضاهای شهری یکی از اصلی ترین پایه های استفاده بهینه از انرژی در معماری و طراحی شهری است.کاربرد سایبان ها پاسخی مناسب به استفاده درست از منابع انرژی می باشد. این مقاله با هدف استفاده مطلوب از انرژی خورشید در فضاهای باز شهری (صحن های حرم مطهر رضوی در مشهد) به بررسی تاثیر سایبان های شهری در ایجاد آسایش محیطی و کاهش مصرف انرژی می پردازد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد و نتیجه کلی بیان گر آن است که استفاده از این سایبان ها موجب آسایش حرارتی در فضای باز و در نتیجه حضور و تعاملات اجتماعی بیشتر مخاطبان، صرفه جویی در مصرف انرژی و کمک به جنبه های زیبایی شناسی می شود.

Keywords:

سایبان , آسایش حرارتی , فضای باز و معابر , صحن , حرم مطهر رضوی