تحلیل اثر فناوری ساخت و مهارت استادکاری بر شکل گیری فرم آسبادهای سیستان

وجود گذرگاه بادخیز در منطقه ی شرق ایران، ساکنان این منطقه را به تفکر واداشت تا این انرژی پایان ناپذیر را به منظور رفع نیاز خود به خدمت گیرد. از دیرباز تا کنون در این سرزمین مزارع کشاورزی به خصوص گندم وجود داشته است؛ لذا دردوره های مختلف، سیستان را انبار غله ی کشور خوانده اند. معمار آن زمان با آگاهی از رفتار باد، با مهارت و کاردانی کافی، دست به ایجاد چنین سازه هایی زده است. هرچند دست معمار از تحلیل های آیرودینامیک و سیالات و ... کوتاه بوده اما امروزه با کمک نرم افزارها و آزمون های مختلف؛ بر کارایی ساز و کار این سازه ها صحه می گذارد. طبیعت منحصر به فرد این سرزمین باعث شکل گیری بسیاری از نقش مایه ها شده است. بین فرم بنا و نقوش موجود در نما، و مصالح مورد استفاده، ضخامت دیوارها، چیدمان آجر و تطابق با جهت باد رابطه مستقیم وجود دارد. دسته ای دیگر از پژوهشگران به نقش بادهای 120 روزه ی سیستان در شکل گیری مسکن روستایی این حوزه اشاره کرده اند. همچنین پژوهش هایی در بررسی ارتباط نقوش این سامان و باد به عنوان عامل تاثیرگذار در پدیده های این منطقه وجود دارد. این مقاله بر آن است تا با استفاده از روش داده های کتابخانه ای از یک سو و مطالعات میدانی از سوی دیگر، چگونگی تاثیر مهارت های معمار و شیوه ی ساخت در ایجاد فرم منحصربه فرد بنا را مورد بررسی قرار دهد.

Keywords:

آسبادهای سیستان , فناوری ساخت , فرم آسباد , مهارت های معمار , بادهای 120 روزه