مقایسه قابلیت اعتماد در برابر خوردگی در سازه های طرح شده بر اساس فلسفه LRFD و ASD در منطقه خلیج فارس

با توجه به اهمیت مسایل خوردگی در صنعت ساختمان چندسالی است که رویکرد مدیریتی به حل معضل خوردگی در سطح جهانی مطرح شده است. خوردگی یک پدیده و فرآیند طبیعی و اجتناب ناپذیر است اما قابلیت اعتماد در برابر خوردگی را می توان به مقدار مطلوب افزایش داد. بجز استفاده از راه کار های الکتروشیمیایی، خوردگی در ساختمان را می توان با استفاده از فولاد اضافی به عنوان فولاد خورده شونده جبران کرد. در این پژوهش ابتدا به بررسی میزان تاثیر خوردگی در سازه های جنوب کشور (خلیج فارس) پرداخته شده است که پس از تعیین میزان میانگین خوردگی و انحراف معیار خوردگی با گذشت زمان در سازه، به نقش قابلیت اعتماد سازه در خصوص موضوع خوردگی پرداخته شده است. در این راستا با مقایسه دو روش آیین نامه ای موجود در ایران (ASD و LRFD) پرداخته شده است که جهت به دست آوردن قابلیت اعتماد دو روش از نرم افزار RT استفاده شده است. در این نرم افزار از روش FORM به عنوان روش محاسباتی استفاده شده است و سپس نتایج این دو روش با هم مقایسه شده اند و قابلیت اعتماد و احتمال خرابی تیرهای طراحی شده با هر دو روش طراحی مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج نشان داد که قابلیت اعتماد اعضای طرح شده با روش ASD نسبت به روش LRFD در برابر خوردگی بیشتر است.