تاثیر باززنده سازی بنای کاشف السلطنه لاهیجان بر احساس تعلق افراد و توسعه گردشگری

نگاه بر پایداری اجتماعی بر 3 محوریت اقتصادی، اجتماعی، محیط زیستی است. آن چه کمتر موردتوجه قرار گرفته است که در حالی ارتباط بیش تری با حوزه معماری دارد وجه اجتماعی است. احساس تعلق خاطر داشتن به مکانی خاص از جمله احساسات ضروری در زندگی اجتماعی است. با توجه به آن که موزه تاریخ چای ایران در شهرستان لاهیجان تنها موزه تخصصی چای درکشوراست که صنعت چای ایران را از ابتدای ورود به کشور تا وضعیت فعلی اش به مخاطبان معرفی می کند و به واسطه ی وجود شخصیت شاهزاده حاجی محمد میرزا کاشف السلطنه که بعنوان پدر چای ایران معرفی گردیده مکانی قابل احترام شمرده می شود ونیز متعاقبا نیازمندیک فضایی در شان و منزلت مقام ایشان است. با توجه به اطلاعات بدست آمده از سازمان میراث فرهنگی لاهیجان موزه کاشف السلطنه با کمبود بازدید کننده در سال مواجه است و همچنین بنای کاشف السلطنه طی سالیان اخیر چندین بار مورد مرمت و احیا قرار گرفته است و در حال حاضر تقریبا متفاوت از بنای اولیه می باشد که که در مقابل هدف اصلی پایداری اجتماعی که تامین نیازهای انسان در جهت ارتقای سطح کیفیت زندگی انسان نسل حاضر و آینده با رابطه دوطرفه انسان و فرهنگ مربوط می شود و نیز در مقابل احساس تعلق که مهم ترین عامل برای دوام و پایداری بناهای تاریخی می باشد هماهنگی ندارد. روش تحقیق در پژوهش حاضر با تحلیل توصیفی-استنباطی همراه است در این پژوهش با توجه به اهداف مطرح شده، از پرسشنامه طیف لیکرت استفاده شده و متناسب با پرسش های تدوین شده داده های حاصل از پژوهش به وسیله نرم افزار Excelو SPSSتحلیل می شود باتوجه به آن که افراد نسبت به این بنا دلبستگی عاطفی دارند اما از وضعیت موجود احساس رضایتمندی نداشته و بر این باورند که تغییرات صورت گرفته در طی سالیان اخیر باعث از بین رفتن هویت تاریخی و اولیه ی بنا گردیده است. احیای این بنا در جهت حفظ ارزش های تاریخی آن باعث افزایش تعلق خاطر در افراد می گرددو آنچه که بارز است پاسخ دهندگان میزان اثرگذاری باززنده سازی این بنا در راستای حس تعلق به مکان را در جهت توسعه گردشگری بسیار زیاد دانسته اند.

Keywords:

باززنده سازی , بنای کاشف السلطنه , توسعه گردشگری , احساس تعلق