پوسته ساختمان را می توان کلیه سطوح پیرامونی ساختمان، اعم از دیوارها، سقف ها، کف ها، بازشوها، سطوح نورگذر و نظایر آن ها که از یک طرف با فضای خارج و یا فضای کنترل نشده و از طرف دیگر با فضای کنترل شده داخل ساختمان در ارتباط هستند دانست. در گذشته، معماران سنتی ایران زمین، با استفاده از دانش و هنر خود سعی می کردند،
پوسته را با توجه به اقلیم و کاربری، طراحی کنند و آن را با عصاره هنر و خلاقیت می آمیختند. تنوع نام و انواع
پوسته هایی که در
معماری سنتی ایران وجود داشت، نشان از اهمیت والای این امر و دقت نظر طراحان بود. مسیله ای که امروزه بسیار کمرنگ شده و
پوسته ها در غالب طراحی ها به ساده ترین وجه ممکن بروز می یابند. سیر این پژوهش از روش تحقیق توصیفی و تحلیلی در بستر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و مشاهده ای، به صورت مکتوب و غیرمکتوب می باشد و تحلیل آن بر اساس بررسی تاریخچه
پوسته های ساختمان در انتطباق با اقلیم سرزمین ایران و انرژی ساختمان ارایه می گردد. اهداف این مقاله، صرفه جویی در مصرف انرژی در بخش ساختمان، انطباق پذیری
پوسته با شرایط محیط و نیازهای روحی و روانی انسان و محیط زیست است. نتایج پژوهش نشان می دهد که با ارزیابی بصری و کیفی در سازماندهی
پوسته و نمای ساختمان، نیازمند توجه به شرایط اقلیمی و سنن و مکاتب معماری اسلامی مطابق با شرایط منطقه در طراحی
پوسته ساختمان می باشد. که راه حل آن در بستر سازی و ایجاد زمینه برای عزم ملی در کنار فرهنگ سازی ریشه ای و فراگیر، با توجه به تمهیدات و تجارب گرانبهای معماری گذشته کشور عزیزمان ایران و تطبیق آن با شیوه طراحی و بهره مندی اصولی و صحیح از تکنولوژی های نوین حاصل می گردد.